...........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
خوش آمدید این سایت دارای مجوز می باشد برای مشاهده مجوز ها پایین صفحه را مشاهده فرمائید.
چکیده: رشد شغلی به عنوان یک موضوع کلان در زمینه اقتصاد و اشتغال، همواره توجه بسیاری از اقتصاددانان و سیاست‌گذاران را به خود جلب کرده است. این مقاله به بررسی عوامل تأثیرگذار بر رشد شغلی و ارائه راهکارهایی برای تحقق رشد شغلی پایدار و مثبت می‌پردازد.
مقدمه: رشد شغلی یکی از عناصر مهم در توسعه اقتصادی هر کشور است. افزایش تعداد شغل‌ها و ایجاد فرصت‌های شغلی جدید، تأثیر مستقیم بر رفاه اجتماعی، کاهش بیکاری، و افزایش تولید اقتصادی دارد. در این مقاله، به عوامل مؤثر بر رشد شغلی و راهکارهایی برای تعزیز آن می‌پردازیم.
عوامل تأثیرگذار بر رشد شغلی:
سیاست‌گذاری اقتصادی:
تعهد به استقرار سیاست‌های اقتصادی پایدار و مؤثر.
تشویق به سرمایه‌گذاری‌های بزرگ در صنایع کلان.
تسهیل در دسترسی به منابع مالی برای کسب و کارها.
توسعه فناوری:
سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه و ابتکار.
ارتقاء تکنولوژی‌های نوین در صنایع مختلف.
تشویق کارآفرینی و نوآوری.
آموزش و توانمندی‌سازی:
ارتقاء سیستم‌های آموزش و پرورش.
تسهیل دسترسی به آموزش‌های مهارتی.
توجه به آموزش‌های کاربردی و علمی.
راهکارهای تحقق رشد شغلی:
توسعه بخش خصوصی:
ایجاد انگیزه برای سرمایه‌گذاری در بخش خصوصی.
ایجاد محیط کسب و کار دوستانه.
ارتقاء بخش‌های نوپا و کارآفرینی.
تقویت روابط بین‌المللی:
گسترش بازارهای خارجی برای صادرات.
جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی.
تقویت تعاملات بین‌المللی در حوزه‌های تجارت و تکنولوژی.
توسعه بنیه‌های فیزیکی و اقتصادی:
سرمایه‌گذاری در اندازه‌گیری‌های مهندسی.
ایجاد تسهیلات نقلیه‌سازی و ارتباطات موثر.
توسعه مناطق ویژه اقتصادی.
نتیجه‌گیری: رشد شغلی نقش اساسی در توسعه اقتصادی کشورها ایفا می‌کند. برای تحقق رشد شغلی پایدار، نیاز به تعهد در سیاست‌گذاری، توسعه فناوری، و توسعه بخش خصوصی است. با اعمال راهکارهای مؤثر، می‌توان به تعامل اقتصادی مثبت و ایجاد فرصت‌های شغلی جدید دست یافت.
مسیر شغلی یک مسیر پیچیده و تحت تأثیر عوامل مختلفی است که به افراد کمک می‌کند تا در حیطه‌های کاری خود موفقیت‌های خود را بسازند. در این مقاله، به بررسی مفهوم مسیر شغلی، ارکان آن، و نکاتی که باید در نظر گرفته شوند برای یک مسیر شغلی موفق، خواهیم پرداخت.
1. مفهوم مسیر شغلی:
مسیر شغلی به مجموعه گام‌ها، تصمیمات، و تجربیاتی اطلاق می‌شود که یک فرد در حیات حرفه‌ای خود طی می‌کند. این مسیر می‌تواند شامل تحصیلات، مهارات شغلی، تجربیات کاری، تعاملات اجتماعی، و اهداف شغلی باشد.
2. مراحل مسیر شغلی:
یک مسیر شغلی معمولاً شامل این مراحل است:
تحصیلات و آموزش: شروع کار با دریافت تحصیلات و آموزش مرتبط با حوزه شغلی مورد نظر.
ورود به بازار کار: یافتن فرصت‌های شغلی و وارد شدن به بازار کار در زمینه مرتبط.
تجربه و رشد شغلی: افزایش تجربه و مهارات، پیشرفت در سمت‌ها و وظایف شغلی.
رسیدن به موقعیت‌های مدیریتی: دستیابی به سمت‌های مدیریتی و مسئولیت‌های بیشتر.
3. عوامل تأثیرگذار بر مسیر شغلی:
مهارات شخصی: مهارات فردی و نقاط قوتی که در حیطه کاری دارد.
اهداف شخصی و شغلی: طرح اهداف کوتاه و بلندمدت شخصی و شغلی و تلاش برای دستیابی به آنها.
تعاملات اجتماعی: شبکه‌سازی و ارتباطات در محیط کاری و بیرون آن.
شرایط اقتصادی و بازار کار: وضعیت اقتصادی و فرصت‌های شغلی در بازار کار.
4. نکات کلیدی برای یک مسیر شغلی موفق:
توسعه مهارات: پیشرفت و توسعه مهارات و دانش مرتبط با حوزه کاری.
ادامه یادگیری: آموزش مداوم و به‌روز ماندن با تغییرات حوزه شغلی.
شبکه‌سازی: ایجاد و حفظ ارتباطات مؤثر با افراد در حوزه کاری.
پشتیبانی و توجه به تعادل زندگی و کار: مدیریت زمان و انرژی برای داشتن تعادل میان زندگی حرفه‌ای و شخصی.
در نهایت، مسیر شغلی به گام‌هایی که در زندگی حرفه‌ای پیش می‌گیرید، بستگی دارد. توجه و طراحی دقیق این مسیر می‌تواند به دستیابی به موفقیت‌های حرفه‌ای و شخصی کمک کند.
q4-13- پرسشنامه انطباق پذیری مسیر شغلی ساویکاس و پورفلی (2012)-( 24عبارت- تک بعدی – 8 صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری – 3مقاله همراه- )–
مقدمه: هوشمندی کسب و کار به عنوان یک مفهوم جدید و جذاب در دنیای سازمان‌ها ظهور کرده است.
این مفهوم نشان دهنده استفاده بهینه از فناوری و داده‌ها برای بهبود فرآیندها، تصمیم‌گیری‌ها و افزایش کارآیی سازمانی است.
در این مقاله در روا20 به بررسی مفهوم هوشمندی کسب و کار، مزایا، راهکارها برای پیاده‌سازی و آینده این مفهوم پرداخته می‌شود.
بخش اول: مفهوم هوشمندی کسب و کار
تعریف هوشمندی کسب و کار:
هوشمندی کسب و کار به کاربرد هوش مصنوعی، تجزیه و تحلیل داده‌ها و فناوری اطلاقی برای بهبود فرآیندها، تصمیم‌گیری‌ها و نتایج سازمانی اطلاق می‌شود.
اجزاء هوشمندی کسب و کار:
متشکل از فرآیندها، داده‌ها، تصمیم‌گیری‌ها و ساختار سازمانی که با همکاری موثر از هوش مصنوعی و داده‌کاوی به بهبود کارآیی و کسب مزیت رقابتی می‌پردازد.
بخش دوم: مزایای هوشمندی کسب و کار
افزایش دقت در تصمیم‌گیری:
استفاده از هوش مصنوعی در تحلیل داده‌ها باعث افزایش دقت و کیفیت تصمیم‌گیری‌ها می‌شود.
بهبود کارآیی و بهره‌وری:
هوشمندی کسب و کار با اتخاذ فرآیندهای هوشمند و اتوماتیک، بهبود کارآیی و بهره‌وری در سازمان را تسریع می‌بخشد.
سرعت در واکنش به تغییرات بازار:
اطلاعات دقیق و به موقع توسط هوشمندی کسب و کار باعث افزایش سرعت واکنش سازمان به تغییرات بازاری می‌شود.
بخش سوم: راهکارها برای پیاده‌سازی هوشمندی کسب و کار
تحلیل داده‌ها و استخراج اطلاعات:
استفاده از تکنولوژی‌های داده‌کاوی و تحلیل داده‌ها برای استخراج اطلاعات ارزشمند و الگوها.
پیاده‌سازی هوش مصنوعی:
اعمال هوش مصنوعی و یادگیری عمیق در فرآیندها و تصمیم‌گیری‌های سازمانی.
تحول فرهنگ سازمانی:
تغییر و اصلاح فرهنگ سازمانی به منظور تسهیل فرآیند انتقال به یک سازمان هوشمند.
نتیجه‌گیری: هوشمندی کسب و کار این امکان را فراهم می‌آورد که سازمان‌ها با بهره‌گیری از فناوری و داده‌ها، به سرعت و با کیفیت به اهداف خود دست یابند. این تکنولوژی در آینده، نقش مهمی در پیشرفت و توسعه سازمان‌های مدرن خواهد داشت.
برای ارزیابی استاندارد هوشمندی کسب و کارتان می توانید از پرسشنامه استاندارد زیر بهره بگیرید:
پرسشنامه هوشمندی کسب و کار روچ و سانتی(2001) –( 15 عبارت- تک بعدی – 7 صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری – 4 مقاله همراه- )–
مقدمه: کار تیمی یکی از اصولی‌ترین عناصر موفقیت در سازمان‌های مدرن است.
این اصل مبتنی بر هماهنگی و همکاری افراد در یک گروه است تا به دستاوردهای مشترک و رسیدن به اهداف سازمانی بیشتری دست یابند.
در این مقاله، به بررسی اهمیت کار تیمی، مزایا، راهکارها برای تقویت کار تیمی و موانع مواجهه با آن می‌پردازیم.
بخش اول: اهمیت کار تیمی
تنوع در نگرش و تجربیات:
کار تیمی افراد با تجربه‌ها و دیدگاه‌های مختلف را با یکدیگر ارتباط می‌دهد و می‌تواند به پیدا کردن راه‌حل‌های بهتر و نوآورانه برای مسائل سازمانی کمک کند.
افزایش کارآیی:
توانایی افراد در کار تیمی و هماهنگی آنها، باعث افزایش کارآیی و بهبود عملکرد سازمانی می‌شود.
افزایش انگیزه و تعلق به سازمان:
شرکت در یک تیم موفق، افراد را باعث می‌شود تا احساس تعلق و انگیزه بیشتری نسبت به سازمان خود کنند.
بخش دوم: مزایای کار تیمی
ترکیب مهارات و تخصص‌ها:
کار تیمی امکان ترکیب مهارات و تخصص‌های مختلف افراد را فراهم می‌کند و برای حل مسائل بهتر و کامل‌تر کارآمد است.
تشویق به اشتراک دانش:
در یک تیم، افراد تشویق به اشتراک دانش و تجربیات خود دارند که این امر باعث بهبود فرآیند یادگیری و پیشرفت تیمی می‌شود.
تقویت روابط اجتماعی:
کار در یک تیم ارتباطات بین فردی را تقویت کرده و باعث افزایش همبستگی و همدلی در سازمان می‌شود.
بخش سوم: راهکارها برای تقویت کار تیمی
ارتقاء ارتباطات:
توسعه مهارات ارتباطی افراد و تشویق به ارتباطات باز و صادقانه می‌تواند کار تیمی را بهبود ببخشد.
تعیین اهداف مشترک:
تعیین اهداف مشترک و کلان برای تیم، افراد را به سمت هدف‌گذاری مشترک و تعامل بیشتر هدایت می‌کند.
تشویق به همکاری:
تشویق به همکاری و ترکیب توانمندی‌ها به جای تقابل و رقابت، به فرآیند کار تیمی افزوده و هماهنگی را تقویت می‌کند.
نتیجه‌گیری: کار تیمی به عنوان یک اصل اساسی در سازمان‌های مدرن از اهمیت بالایی برخوردار است.
با ایجاد محیطی که به هماهنگی و همکاری تشویق کند، سازمان‌ها می‌توانند به بهبود کارایی و افزایش تعلق افراد به سازمان دست یابند.
توانمندی محیط کار چیست؟ + پرسشنامه ابعاد توانمندی محیط
توانمندی محیط کار به مجموعه عواملی اطلاق می‌شود که در تأثیرگذاری بر بهره‌وری، رضایت، و کارآیی افراد در محیط کار نقش دارند.
این عوامل می‌توانند شامل فضا، فرهنگ سازمانی، روابط انسانی، امکانات فنی، ابزارها، فرصت‌ها برای یادگیری و توسعه حرفه‌ای، ساختار سازمانی، مدیریت و رهبری، ارتباطات، و سیاست‌ها و قوانین سازمانی باشند.
در زیر به برخی از عوامل کلیدی که تأثیر بر توانمندی محیط کار دارند، اشاره خواهم کرد:
فضا و طراحی محیط کار: طراحی محیط کار، نورپردازی، فضاهای باز و خصوصی، صداشناسی، و انتظام فضا از جمله عواملی هستند که بر توانمندی محیط کار تأثیرگذارند.
فرهنگ سازمانی: فرهنگ سازمانی شامل اعتقادات، ارزش‌ها، تصورات، اصول و رفتارهایی است که در سازمان حاکم است. فرهنگ می‌تواند تأثیر بزرگی بر میزان مشارکت و ارتقاء کارکنان داشته باشد.
ارتباطات و روابط کاری: کیفیت و شفافیت ارتباطات داخلی، سطح دسترسی به اطلاعات، و نحوه مدیریت روابط کاری می‌توانند توانمندی محیط کار را تحت تأثیر قرار دهند.
امکانات و فناوری: دسترسی به فناوری مناسب و امکانات مدرن از جمله تجهیزات و ابزارهای لازم برای انجام وظایف می‌تواند توانمندی کارکنان را افزایش دهد.
توسعه فردی و حرفه‌ای: ارائه فرصت‌ها و برنامه‌های آموزشی برای توسعه مهارات و شایستگی‌های فردی از جمله عواملی است که تأثیر مستقیم بر توانمندی محیط کار دارد.
مدیریت و رهبری: رهبری و مدیریت اثربخش و هدفمند نقش مهمی در ایجاد یک محیط کار موثر و توانمند دارند.
تعادل کار و زندگی: ایجاد تعادل بین وقتی که در محیط کار سپری می‌شود و زمانی که با خانواده و زندگی شخصی سپری می‌شود، نقش مهمی در افزایش توانمندی محیط کار دارد.
محیط کار بهینه و توانمند می‌تواند تأثیر زیادی بر بهبود کارایی، رضایت شغلی، و تعاملات مثبت در سازمان داشته باشد و در نتیجه به ارتقاء کارایی کلی سازمان کمک کند.
ابعاد توانمندی محیط کار:
توانمندی محیط کار به ابعاد و ویژگی‌هایی اطلاق می‌شود که تأثیر مستقیم بر بهره‌وری، رضایت، انگیزش، و عملکرد افراد در محیط کار دارند. این ابعاد متنوع و گسترده‌ای دارند و درک از آنها می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا محیط کاری بهینه و توانمند برای کارکنان خود ایجاد کنند. در زیر به برخی از این ابعاد توانمندی محیط کار اشاره می‌شود:
فضا و طراحی محیط کار:
فضا و آرایش فیزیکی: شامل ساختار فیزیکی، ابعاد، نورپردازی، صدا، دما و دیگر ویژگی‌های فضایی.
مرتبی و نظم: طراحی و مدیریت فضایی برای افزایش کارایی و بهبود سازماندهی.
فرهنگ سازمانی:
ارزش‌ها و باورها: اعتقادات و مقدساتی که توسط اعضای سازمان انتقال می‌یابند.
کارتانی: رفتارها، قوانین، و اصولی که در سازمان رعایت می‌شوند.
امکانات و فناوری:
فناوری و ابزار کار: دسترسی به ابزارها و تجهیزات مدرن جهت انجام وظایف بهتر و سریع‌تر.
امکانات تأسیساتی: امکانات نظیر کافه‌تریا، ورزشگاه، و فضاهای استراحت.
روابط کاری و تعاملات:
کیفیت ارتباطات: شفافیت، احترام، و کیفیت ارتباطات بین همکاران و سرپرستان.
توانایی همکاری و تعاملات مثبت: تشویق به همکاری و ایجاد فضایی که افراد بتوانند به صورت مثبت با هم کار کنند.
توسعه فردی و حرفه‌ای:
امکانات آموزشی: ارائه فرصت‌های آموزشی و توسعه حرفه‌ای.
ارتقاء و مسیرهای شغلی: ایجاد مسیرهایی که به کارکنان امکان ارتقاء و پیشرفت در شغلی را فراهم کنند.
مدیریت و رهبری:
تأثیر و رهبری مؤثر: تأثیر مدیران و رهبران در ایجاد فضای کاری موثر و ایجابی.
توجه و پشتیبانی: توجه به نیازها و پشتیبانی از کارکنان تحت مدیریت.
تعادل کار و زندگی:
تعادل بین زندگی شخصی و حرفه‌ای: ایجاد محیطی که به کارکنان این امکان را بدهد که زندگی حرفه‌ای و شخصی خود را تعادل دهند.
توجه و تدابیر مناسب در این ابعاد می‌تواند منجر به افزایش کیفیت محیط کار، افزایش بهره‌وری و رضایت کارکنان، و در نهایت به توسعه سازمانی و موفقیت کسب‌وکار منجر شود.
فرسودگی شغلی یا خستگی شغلی به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن فرد احساس کند که ناتوان یا خسته‌ی بشدت از کار وظیفه‌ی شغلی خود شده است.
این وضعیت نه تنها تأثیر منفی بر روی عملکرد کاری فرد دارد بلکه بر زندگی شخصی و سلامت ذهنی و جسمی او نیز تأثیرگذار است.
فرسودگی شغلی معمولاً به عنوان یک وضعیت استرس طولانی مدت در نتیجهٔ انجام کارهای خسته‌کننده، تکراری، پر فشار و یا نارضایت‌کننده در محیط کار توصیف می‌شود.
این وضعیت می‌تواند از طریق اجتماعی، فیزیکی و روانی به وجود آید.
علائم و نشانه‌های فرسودگی شغلی شامل موارد زیر می‌شود:
افزایش حداقلی در عملکرد و کیفیت کار
افزایش غیبت یا تاخیر در حضور به محل کار
کاهش انگیزه و احساسات منفی نسبت به کار و محیط کار
افزایش درد و آسیب‌های جسمی مثل سردرد، خستگی، درد‌های عضلانی
مشکلات در خواب و خواب ناکافی
اختلال در روابط اجتماعی در محیط کار و خارج از آن
مدیریت و پیشگیری از فرسودگی شغلی از طریق تنظیم متعادل کار و زندگی شخصی، ایجاد ارتباطات مثبت در محیط کار، ارتقاء مهارات مدیریت استرس، و ایجاد محیط کاری سالم و حاشیه‌نشینی کمک کننده خواهد بود.
برای سنجش فرسودگی شغلی از پرسشنامه های استاندارد زیر استفاده کنید:
Q3- پرسشنامه فرسودگی شغلی (مزلاچ) (۲۲ سوال – ۴ صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری )
Q3-2پرسشنامه فرسودگی شغلی(GBI) گلدارد (۴۰ سوال – ۸ صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری -به همراه ۳ مقاله رایگان- )
پیشنهاد می شود مقالات زیر را از سایت مطالعه فرمائید:
اوقات فراغت زمان اضافی و بیهوده نیست. اوقات فراغت زمان طلایی و ارزشمند در زندگی هر کسی محسوب می شود.
زمان، بالاخص اوقات فراغت آنچنان می تواند سرنوشت ساز باشد که در صورت امکان باید از آن تکثیر کرد اما متأسفانه گاهی زمان را ما تشییع می کنیم.
تکثیر کردن زمان یعنی تصویر واقعی از زمان داشتن و بر کیفی بودن آن نگریستن.
به قول سهراب سپهری … جور دیگر باید دید!
یکی از اصولی که در مدیریت و برنامه ریزی مطرح است اصل 90 در 10 است. طبق این اصل بیشتر افراد موفق 90 درصد از نتایج مطلوب خود را در 10 درصد زمان اختصاصی و برنامه ریزی شده خود در طول برنامه یا فرصت به دست می آورند.
ما معمولا” متأسفانه شاید 90 درصد کار را در لحظات پایانی زمان با عجله می خواهیم انجام دهیم.
کیفیت زندگی بستگی به میزان بهره وری از زمان دارد. و نظم پذیری دروازه ومجوز ورود به بهره وری است.خلاقیت و نوآوری در استفاده از اوقات فراغت با سود مندی و کیفیت آن ارتباط تنگاتنگ دارد.
خانواده ای می تواند اوقات فراغت خود یا فرزندان را مدیریت کند که به علائق و اشتیاق توجه داشته و همچنین ثانیه ثانیه و لحظه لحظه زمان را با توجه به هدف ها زمانبندی و درجه بندی کند.
اکنون مالک اوقات فراغت و زمان خاص خودتان هستید وآن از هم اکنون شروع شده است و آینده در انتظار مدیریت و راهبری همین زمان های طلایی است. فعالیت انسان در گستره اهمیت و فوریت است، زیرا فردا یعنی هرگز و هرگز یعنی ماندن و درجا زدن، بهترین راه آماده شدن برای فردا این است که کار امروز را عالی انجام دهیم(سر ویلیام اوزلر)
رمز بهره وری بالاتر در انجام کار بهتر نهفته است نه سریع تر
مثلث طلایی موفقیت(با توجه به این که انسان ها محصول دو چیز می باشند،فرصت ها و تهدیدها) باید :
1- برای بدست آوردن دانش و موفقیت باید مطالعه کرد. (برای فرزندان کتاب بخرید)
2- برای خردمند شدن باید مشاهده کرد. (فرزندان را به تماشای طبیعت ببرید)
3- مدیریت زمان را آموزش دهید. (استفاده از فرصت ها)
داشتن امکانات و … برای تفریح و آموزش و … جزء ابزار موفقیت محسوب نمی شود آن چه جاده موفقیت را ترسیم می کند، خلاقیت و نوآوری و بهره وری در استفاده از زمان و مدیریت هنرمندانه آن است.
غنی سازی اوقات فراغت پر کردن و یا انباشته کردن کارها و یا استراحت کردن به معنای بیکاری نیست. اوقات فراغت زمان بودن و شدن و چگونه زیستن و یا فرصتی برای با خود رفیق شدن است.
” الامور مرهونة باوقاتها ” انجام کارها در گرو زمان های خاص خودش است.
” ترک الفرص غصص ” از دست دادن فرصت مایه اندوه است.
فکر فردا نتوانی که کنی فردا مگر امروز که در کشور امکانی
عوامل مخرب وفت و زمان :
1- شعار امروز نه، فردا و پس فردا ، که این فرداها پایانی ندارد.
2- نداشتن هدف و برنامه. هر حرکتی و تلاشی تو را از مقصد و هدف دور می کند.
3- عادت بد و غلط که مهمترین عامل است.
گران بها ترین خرج ها اتلاف وقت و زمان است.
همه چیز قابل خریداری است جز وقت، که فرصت مناسب نردبان سعادت عاقلان است و یک اقدام به موقع به جای صد اقدام عاجلانه و ناشیانه می ارزد.
نگرش ما به زمان در رشد ما تأثیر دارد زیرا ما در ظرف زمان ها و فرصت ها زندگی می کنیم. نگاه به زمان تا کنون روز،هفته،ماه و سال بوده است و در تقسیم اوقات همیشه فرداها را روز فعالیت تعریف کرده ایم.
ساعات روزانه و هفتگی را در قاب زمان ندیده ایم اتفاقات عجیب و غریب مثبت یا منفی در لحظه ها ظهور می یابند نه در هفته ها و یا روزها که سپری می کنیم یعنی ارزش هر ثانیه در جای خود می تواند سرنوشت ساز باشد.
هول دادن نوجوان و جوان به جلو با برنامه های سنگین و مورد آرزوی پدر و مادر سبب دلزدگی و یا رشد کاریکاتوری می شود. در حالی که رشد در تمام ابعاد باید متوازن و متعادل باشد.
کار تعدیل و رشد تدریجی است پا به پایش می رود انسان
این مهارت مهندسی دارد نیست این کار در عمل آسان
خانواده ها و اولیا به این نکته توجه داشته باشند که تربیت تدریجی است نه آنی!
نکته دیگر با هم بودن را بچه های امروز کمتر تجربه و احساس می کنند. بهترین فرصت، اوقات فراغت است که پدر و مادر برای با هم بودن وقت بگذارند.
اوقات فراغت به معنی آسایش و آسودگی از کار و شغل است و به زمان هایی اطلاق می شود که فرد طبق تمایل شخصی برای خود تنظیم می کند.اوقات فراغت مخصوص دانش آموزان و مربوط به 3 ماهه تابستان نیست بلکه اوقات فراغت و برنامه ریزی در مورد آن برای فردی با عنایت به استعداد، سلیقه،جنس، نیاز و امکانات مالی متفاوت است. برای نوجوان شاید اوقات فراغت 3 ماه تابستان باشد و برای یک دانشجو بین دو ترم تحصیلی و برای یک خانم خانه دار ساعتی از یک روز و برای یک کارمند روز آخر هفته باشد ولی این ایام فراغت چه کوتاه مدت و چه بلند مدت نیازمند هدف، برنامه ریزی مناسب و مدیریت هنرمندانه است تا بیشترین بهره و استفاده جهت میل به رشد و کمال اخلاقی،علمی،جسمی و آرامش روانی صورت گیرد. حال اگر نوجوان درست راهنمایی و هدایت نشود ممکن است علاوه بر ضایع شدن وقت و زمان برای او خطرآفرین هم باشد. تنوع طلبی، گرایش به دوستان،کنجکاوی،احساسی و ناپختگی از ویژگی های حساس دوره نوجوانی است که هر یک از این ویژگی ها اگر مدیریت و برنامه ریزی نشود می تواند نوجوان را به انحطاط اخلاقی و رفتاری بکشاند.
پشت سر نهادن اوقات فراغت آن هم بدون داشتن هدف مناسب و برنامه مطلوب آشفتگی نوجوان را به دنبال دارد. بالاخص باعادت به بازی های خشن رایانه ای و پرسه زدن در خیابان با دوستان و یا در فضای مجازی.
اوقات فراغت زمان بیهوده و بدون مسئولیت در زندگی نیست.
استراحت روحی وجسمی، هدایت خود و خانواده، ورزش، برنامه ریزی برای آینده، عبادت، آرامش روح، تفکر و آموزش، همه در زمان اوقات فراغت محقق می شود. اوقات فراغت به معنای کم کاری نیست شاید به نوعی پر کاری هم صورت گیرد اما همراه با میل و اشتیاق درونی جدا از تکلیف شغلی است. در نظر گرفتن ایعاد روحی روانی و نیازهای خاص دوره جوانی باید مبنای برنامه ریزی، هدف و مدیریت اوقات فراغت قرار گیرد. پرداختن به یک بعد و هول دادن جوان در یک جهت و یک مسیر و نادیده گرفتن بقیه نیاز های روحی و روانی،اخلاقی، اعتقادی و اجتماعی، زندگی فردی و اجتماعی آینده نوجوان را آسیب پذیر می سازد.
اصول زیر با توجه به نیاز ها و ویژگی ها سنی فرد می تواند ثمر بخش باشد :
نوجوان از نظر سازمان جهانی بین سن 11 تا 19 سال است و مقدمه ای است بر بلوغ و یک دوره نسبتا” کوتاه است اما در این مدت کوتاه 6،7 سال دوره نوجوانی اتفاق های شگفت آور مثبت یا منفی ممکن است رخ نماید.
در این دوره تنوع جویی،نو گرایی،گرایش به هم سن و سالان،زود رنجی،میل به جنس مخالف،ریسک پذیری، شک و تردید، ترس از : آینده، درآمد، ازدواج و حتی اعتقادات خود در خصوص ترس از جهنم و آخرت، احساس گناه شدید در بعضی خطاها و اشتباهات.
نیاز است با توجه به این ویژگی ها، اوقات فراغت آنان را جهت دهی و هدف گذاری نماییم.
برای سنجش مدیریت اوقات فراغت و زمان پیشنهاد می شود از پرسشنامه های استاندارد زیر استفاده کنید.
Q1- پرسشنامه مدیریت زمان عزیزی مقدم (۴۸ سوال – ۵ صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری – )
q1-2-پرسشنامه ی چشم انداز زمان(ZTPI)- (۶۶سوال – ۹ صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری -به همراه ۶ مقاله رایگان) –
Q1-3- پرسشنامه تمرکز زمان (TFS) 11عبارتی (لوین، 1951) – (11 عبارت – 8صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری -به همراه 1مقاله رایگان) –
Q2- پرسشنامه اوقات فراغت (۳۰سوال – ۳ صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری – )
این پرسشنامه برای ارزیابی مهارت مدیریت زمان طراحی شده است و دارای 36 سوال و 18 مولفه است.
نحوه ارزیابی: لطفاً هر یک از موارد فوق را با یک امتیاز از 1 تا 5 ارزیابی کنید (1: کمترین میزان، 5: بیشترین میزان)
برای پیداکردن نمره کل نمره ی همه ی عبارات با هم جمع می گردد.
برای پیداکردن نمره هر یک از مولفه ها نمره عبارات مربوط با آن مولفه را با هم جمع کن (هر مولفه با دو سوال سنجیده می شود.
هرچه نمره ی فرد بیشتر باشد میزان مهارت وی در مدیریت زمان بالاتر خواهد بود.
توجه این پرسشنامه علمی و استاندارد نیست اگر می خواهید کار علمی در مورد مدیریت زمان انجام دهید. پیشنهاد می شود یک از پرسشنامه های زیر را مورد استفاده قزاز دهید.
Q1- پرسشنامه مدیریت زمان عزیزی مقدم (۴۸ سوال – ۵ صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری – )
q1-2-پرسشنامه ی چشم انداز زمان(ZTPI)- (۶۶سوال – ۹ صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری -به همراه ۶ مقاله رایگان) –
Q1-3- پرسشنامه تمرکز زمان (TFS) 11عبارتی (لوین، 1951) – (11 عبارت – 8صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری -به همراه 1مقاله رایگان) –
پرسشنامه مدیریت زمان با 18 مولفه
تعیین اهداف: الف. آیا شما اهداف کوتاه مدت و بلند مدت خود را مشخص کرده‌اید؟ ب. در چه اندازه اهداف شما مشخص و دقیق هستند؟
تعیین اولویت‌ها: الف. آیا شما توانایی تعیین اولویت‌های وظایف و وظایف خود را دارید؟ ب. آیا می‌توانید وظایف را بر اساس اهمیت و فوریت مدیریت کنید؟
تقسیم زمان: الف. آیا می‌توانید زمان خود را بین وظایف مختلف به طور مؤثر تقسیم کنید؟ ب. در چه اندازه موفقیت در تقسیم زمان شما واضح است؟
مدیریت انتقالی: الف. آیا می‌توانید از یک وظیفه به دیگری بروید و زمان خود را به طور مؤثر مدیریت کنید؟ ب. آیا می‌توانید انتقالات زمانی خود را مدیریت کنید؟
استفاده از ابزارهای مدیریت زمان: الف. آیا از ابزارهایی برای کمک به مدیریت زمان استفاده می‌کنید؟ (مانند روزنامه‌ریزی، ساعت زنگی، نرم‌افزارهای مدیریت زمان) ب. در چه اندازه این ابزارها برای شما موثر هستند؟
مهارت‌های اداره استرس: الف. آیا می‌توانید با استرس‌های روزمره خود به خوبی مدیریت کنید؟ ب. آیا مهارت‌های اداره استرس برای شما کافی است؟
مدیریت انرژی و خستگی: الف. آیا می‌توانید انرژی خود را به طور موثر مدیریت کنید؟ ب. آیا می‌توانید خستگی خود را کنترل کرده و بهینه‌سازی انرژی‌تان کنید؟
ارتباطات و اطلاعات: الف. آیا می‌توانید ارتباطات خود را با دیگران به خوبی مدیریت کنید؟ ب. آیا می‌توانید جلسات و اطلاعات مورد نیاز خود را به دقت برنامه‌ریزی کنید؟
استفاده از تکنولوژی: الف. آیا از تکنولوژی و نرم‌افزارهای مدیریت زمان (مانند برنامه‌های تقویم، اپلیکیشن‌های مدیریت کار و وظایف) به منظور بهبود مدیریت زمان خود استفاده می‌کنید؟ ب. در چه اندازه این تکنولوژی‌ها در بهبود مدیریت زمان شما تأثیرگذار هستند؟
خودانگاری و تعامل با دیگران: الف. آیا می‌توانید خودانگاری (self-reflection) کرده و خودتان را ارزیابی کنید؟ ب. آیا می‌توانید به خوبی با دیگران در مورد مسائل مدیریت زمان و تبادل نظر کنید؟
هماهنگی و تعادل کار-زندگی: الف. آیا موفق به ایجاد تعادل میان وظایف شغف‌آور و زندگی شخصی خود شده‌اید؟ ب. چقدر توانسته‌اید وقت کافی برای خانواده، دوستان و فعالیت‌های تفریحی اختصاص دهید؟
مدیریت انگیزه و تعهد: الف. آیا می‌توانید انگیزه و تعهد خود را در انجام وظایف و تکالیف روزمره حفظ کنید؟ ب. چقدر موفق به حفظ انگیزه و تعهد در مقابل چالش‌ها و موقعیت‌های مختلف شده‌اید؟
یادگیری و به‌روزرسانی مهارات: الف. آیا مداوماً مهارات و تکنیک‌های جدیدی را یاد می‌گیرید تا مدیریت زمان خود را بهبود ببخشید؟ ب. چقدر به به‌روزرسانی و پیشرفت دائمی در زمینه‌های مدیریت زمان اهمیت می‌دهید؟
انعطاف‌پذیری و تطبیق: الف. آیا می‌توانید در مواجهه با تغییرات و ناپیوستگی‌ها در برنامه‌ریزی زمانی خود انعطاف و تطبیق داشته باشید؟ ب. چقدر موفق به تغییر و سازش با شرایط مختلف شده‌اید؟
استفاده از وقت خالی و تفریح: الف. آیا موفق به اختصاص وقت خالی و فعالیت‌های تفریحی به خودتان دارید؟ ب. چقدر این زمان‌های تفریحی به شما کمک می‌کنند تا با انرژی و تازه‌مانده به کارهای خود بازگردید؟
تجربه و ارتقاء مهارات: الف. آیا تجربه و مهارات کسب‌شده از مدیریت زمان گذشته به بهبود عملکرد و کارایی شما در مدیریت زمان کمک کرده‌اند؟ ب. چقدر مهارات شما در مدیریت زمان در طول زمان بهبود یافته است؟
مدیریت ارتباطات و تعاملات: الف. آیا می‌توانید ارتباطات خود با دیگران (مثل همکاران، خانواده، و دوستان) را به گونه‌ای مدیریت کنید که تأثیر مثبتی بر مدیریت زمان داشته باشد؟ ب. چقدر مهارات ارتباطی شما به بهبود مدیریت زمان کمک می‌کند؟
اعتماد به نفس و تصمیم‌گیری: الف. آیا اعتماد به نفس کافی برای اتخاذ تصمیم‌های موثر در مدیریت زمان دارید؟ ب. چقدر می‌توانید تصمیمات مؤثر و مطابق با اهداف خود در زمینه مدیریت زمان بگیرید؟
توجه این پرسشنامه علمی و استاندارد نیست اگر می خواهید کار علمی در مورد مدیریت زمان انجام دهید. پیشنهاد می شود یک از پرسشنامه های زیر را مورد استفاده قزاز دهید.
Q1- پرسشنامه مدیریت زمان عزیزی مقدم (۴۸ سوال – ۵ صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری – )
q1-2-پرسشنامه ی چشم انداز زمان(ZTPI)- (۶۶سوال – ۹ صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری -به همراه ۶ مقاله رایگان) –
Q1-3- پرسشنامه تمرکز زمان (TFS) 11عبارتی (لوین، 1951) – (11 عبارت – 8صفحه – دارای روایی، پایایی و روش نمره گذاری -به همراه 1مقاله رایگان) –
ما در این سایت پرسشنامه های استاندارد (دارای روایی، پایایی، روش دقیق نمره گذاری ، منبع داخل و پایان متن ) ارائه می کنیم و همچنین تحلیل آماری کمی و کیفی رابا قیمت بسیار مناسب و کیفیت عالی و تجربه بیش از 17 سال انجام می دهیم. برای تماس به ما به شماره 09143444846 در شبکه های اجتماعی پیام بفرستید. ایمیلabazizi1392@gmail.com
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به لنسرسرا و محفوظ است.
این سایت دارای مجوز می باشد
