۱. بازی باعث ترشح فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) می شود که ماده ای اساسی برای رشد و نگهداری سلول های مغزی است.
۲. بازی باعث ایجاد تعادل در قشر پیش پیشانی مغز می شود. این قسمت از مغز در فرایندهایی مثل برنامهریزی رفتارهای شناختی پیچیده، بیان شخصیت، تصمیمگیری و تعدیل رفتار اجتماعی نقش دارد.
۳. بازی، کل بخش نئوکورتکس مغز را فعال می کند. این بخش در عملکرد حواس، تولید دستورهای حرکتی، تصمیمگیری مکانی، خودآگاهی و زبان نقش دارد.
۴. مطالعات انجام شده در زمینه ی تاثیر بازی در یادگیری نشان می دهد که بین بازی و رشد مهارت های زبانی کودکان ارتباط مثبتی وجود دارد.
۵. بازی منجر به شکل گیری حس اعتماد به نفس در کودکان می شود و به آن ها کمک می کند به توانمندی های خود باور پیدا کنند.
۶. بازی به کودکان کمک می کند تا برای حل مسائل پیچیده پاسخ هایی خلاقانه ارائه کنند.
۷. جمع کردن و جدا کردن لگوها و بلوک ها به کودکان نوپا اجازه می دهد تا مفاهیم ریاضی و اشکال مختلف هندسی را درک کرده و مهارت های اساسی مانند حل مسئله، مهارت های حرکتی، ارتباطات و موارد دیگر را کشف کنند.
۸. بازی ها می توانند به عنوان یک عامل مهم برای موفقیت تحصیلی دانش آموزان ایفای نقش کنند. زمانی که به کودکان فرصت هایی کوتاه داده می شود تا در آن زمان آزادانه به بازی کردن بپردازند، توجه آن ها به انجام وظایف تحصیلی افزایش پیدا می کند.
