پرسشنامه استاندارد آوای کارکنان زهيرو اردوگان (2011)
آوای کارکنان به عنوان یکی از راهبردهای کلیدی ارتباطی در سازمانهای نوین شناخته میشود که به بیان ایدهها، نظرات و اطلاعات کارکنان در فرآیندهای مرتبط با کار اشاره دارد. این مفهوم، بخشی از رفتار شهروندی سازمانی است و به کارکنان فرصت میدهد تا با اظهارنظر مستقیم یا غیرمستقیم، در تصمیمگیریها مشارکت کنند و به بهبود عملکرد سازمان کمک نمایند. آوای کارکنان به دو شکل مستقیم (بین مدیریت و کارکنان از طریق مشارکت) و غیرمستقیم (از طریق نمایندگان کارکنان) رخ میدهد. این رفتار نه تنها مزیت رقابتی برای سازمان ایجاد میکند، بلکه به کاهش رفتارهای غیرمولد و افزایش تعهد سازمانی کمک میرساند. با این حال، شکافهایی مانند رابطه کیفیت رهبر-کارمند و نقش ارزشهای فرهنگی در این حوزه وجود دارد که نیاز به بررسی بیشتر دارد. انواع آوای کارکنان شامل آوای نوع دوستانه (مبتنی بر همکاری و سودرسانی به سازمان)، آوای تدافعي (مبتنی بر ترس و خودمحافظتی) و آوای مطیع (مبتنی بر تسلیم و عدم توانایی در ایجاد تغییر) است.
پرسشنامه آوای کارکنان توسط زهیر و اردوگان (۲۰۱۱) طراحی شده است و شامل ۱۵ سوال است که رفتار آوایی کارکنان را میسنجد. این پرسشنامه دارای سه مولفه اصلی است: آوای مطیع (که بر تسلیم و عدم تغییر تمرکز دارد)، آوای تدافعي (که بر خودمحافظتی و ترس تأکید میکند) و آوای نوع دوستانه (که بر همکاری و سودرسانی به سازمان میپردازد). هر مولفه شامل ۵ سوال است و از مقیاس لیکرت ۵ درجهای استفاده میکند.