برای رسیدن به اهداف بلندمدت، پاداشهای فوری اما کوچیک واسه مغز بیشتر جواب میده!
■دکتر آیلت فیشباخ(Fishbach) از دانشگاه شیکاگو معتقده، تو انجام کارها هرچی زودتر به خودتون پاداش بدید، میزان تعهدتون در انجام اون کار بیشتر میشه…
□چرا! چون دور دیدن پاداش برای مغز جذاب نیست و انگیزه ادامه رو در وجودش کم میکنه اما نزدیک و مستمر بودن پاداش بهش انگیزه میده که یه قدم دیگه واسه کار برداره. اجازه بدید برای روشن شدن جریان چند تا مثال بزنم…
●فرض کنید هدف شما کم کردن وزن تو یه بازه زمانی شش ماههست. تصور اینکه شش ماه بعد خودت رو به شکل فیت جلوی آینه ببینی واسه مغز لذت بخشه اما، به اندازه کافی انگیزه بخش نیست. واسه همینه که یه هفته خوب تلاش میکنی و هفته دوم بیانگیزهتر از قبل واسه رسیدن به هدف سست میشی…
○در حالی که اگر بعد از هر تلاش یه پاداش فوری و کوچیک به مغز بدی انگیزه ادامهش بیشتر میشه. مثلا بعد از یه ورزش سخت امروز خودت رو به یه فیلم هیجان انگیز دعوت کن. یا برو اون ماگ قهوه خوشگلی که چند روز پیش تو مغازه دیدی و دوست داشتی رو واسه خودت بخر یا یه پاداش کوچک اما قابل اجرا…
■یا وقتی داری خیلی سخت تلاش میکنی واسه گرفتن مدرک زبان آیتلس و تافل، مهمون کردن خودت بعد از گرفتن نمره بالا واسه مغز جواب نیست! به جاش اگه امروز خوب تلاشت رو کردی عصر خودت رو به صرف قدم زدن تو هوای بهاری با رفقا دعوت کن و بشینید دور هم یه چایی نبات بزنید…
□یا وقتی میخوای یه ساز یاد بگیری، تصور خودت روی صحنه جلوی هزاران نفر خیلی قشنگه اما دیر جواب میده. به جاش بعد از یه تمرین سخت یه لته با کیک هویج خودت رو مهمون کن…
●مخلص کلام اینکه؛
“واسه رسیدن به خواستهها، مغز ازت دوپامین میخواد و قول دوپامین هم براش جواب نیست. واسه همینه با هر بهانهای میگه بپر برو اینستاگرام. اگه بهش قول بدی که دوپامین واقعی و مورد علاقهت رو بعد از هر تلاش بهت میدم پر تلاشتر و انگیزهمند همراهیت میکنه.
○پس؛ برای استمرار تو کارهاتون به جای وعده پاداشهای درازمدت، تا میتونید به خودتون پاداشهای فوری، آنی، کوچیک اما لذتبخش و قابل اجرا هدیه بدید. مغز میونه خوبی با پاداشهای بلندمدت نداره.
🖊نوشتە : دکتر امید امانی