استفن کاوی، در کتاب “انسان‌های موثر” تاکید دارد که هرچه دیگران به رهبر بیشتر احترام بگذارند، قدرت او بر دیگران برحق‌تر خواهد بود. او ۱۰ توصیه را نیز برای افزایش قدرت و احترام رهبر در نزد دیگران بر می‌شمارد:

▪️متقاعد سازی: در میان گذاشتن دلایل و منطق خود با دیگران، اعلام موضع و نظر رهبری و همزمان با آن احترام عمیق به نقطه‌نظرها و آرای پیروان، پایبندی به حفظ تماس با پیروان تا حصول نتیجه به شکلی که متضمن منافع همگان باشد.

▪️شکیبایی: رهبر باید به رغم همه مشکلات، ناکامی‌ها و اشتباهاتِ احتمالی پیروان، به چشم‌انداز بلندمدت خود نظر کند و صرف‌نظر از همه موانع و مقاومت‌های کوتاه‌مدت به هدف‌های خود پای‌بند باشد.

▪️وقار و متانت: به جای برخورد تند و خصمانه به هنگام روبرو شدن با آسیب پذیری‌ها، افشاگری‌ها و احساسات احتمالی پیروان، از خود وقار و متانت نشان دهد.

▪️تعلیم پذیری: به این معنا که رهبر خود را در موضعی احساس نکند که همه جواب ها را می‌داند و بهتر از هر کس می‌تواند درباره همه مسائل قضاوت کند و نظر بدهد.

▪️پذیرش، خودداری از قضاوت، رعایت امکانِ در اشتباه بودن و شرطی را برای درست و برحق بودن خود در نظر گرفتن.

▪️مهربانی، حساس بودن، توجه کردن، محبت نمودن و به خاطر داشتن محاسن و اقدامات مفید دیگران.

▪️بی‌آلایشی، جمع‌آوری اطلاعات دقیق درباره پیروان و نقطه‌نظرها و چشم‌اندازهای آنها؛ این که چه هستند و چه می‌توانند بشوند. توجه کامل به نیات، ارزشها و هدف‌های پیروان به جای توجه صرف به رفتار آنها.

▪️رو در رو شدن محبت‌آمیز و اعتراف به اشتباهات، و اینکه پیروان برای اصلاح شرایط چه می‌توانند بکنند؛ فراهم آوردن زمینه برای خطر کردن سالم.

▪️مداومت بدین معنا که روش رهبری شما سلطه‌جویانه و فریب‌آمیز نیست که به اقتضای شرایط از آن استفاه می‌کنید و در معرض بحران‌ها و چالش ها تغییر رنگ می‌دهید؛ نشاط دادن، پایبندی به اصول و ارزش‌های ابراز شده، پایبندی به منش و خویشتن واقعی.

▪️تمامیت وجود، همخوان بودن حرف و احساسات و با افکار و اعمال با توجه به خیر و صلاح دیگران، در صدد اغفال دیگران برنیامدن و استفاده نکردن از فریب و سلطه جویی.

بارها این مدل جملات رو شنیدیم که اگر فقیر به دنیا بیای تقدیر توئه ولی اگه فقیر از دنیا بری تقصیر توئه
این مدل صحبت‌ها درست نیست، اگر وضع مالی بدی دارید لزوما شما مقصر نیستید، تلاش شما اهمیت داره ولی فقط تلاش شما مهم نیست سایر عوامل هم اثرگذار هستند.کسی که لوازم اولیه پیشرفت رو نداره آیا فرصتش با یک بچه پولدار یکیه؟ قطعا خیر

اشتباه برداشت نکنید!
تلاش و کوشش قطعا میتونه وضع موجود شما رو نسبت به قبل بهبود بده ولی اصلا ربطی به رقابت با دیگران و جایگاه شما در جامعه نداره. سرمایه و ثروت به طور عادلانه در جامعه پخش نشده طبیعتا فرصت‌ها برابر نیست که بشه سهم اراده رو داخلش تعیین کرد.

در تعیین جایگاه شما موارد زیادی دخیل هستند مثل
• ژنتیک و استعداد
• محل زندگی
• وضع خانواده، فامیل و اطرافیان از نظر مالی، تحصیلی و جایگاه اجتماعی
• تصادفات و اتفاقات غیرقابل پیش بینی
• شانس
• میزان اراده و تلاش شما

اجازه بدید مثال بزنم در نظر بگیرید شما در یک مسابقه رانندگی هستید که یک پراید خراب دارید و چند کیلومتر هم عقب‌تر از خط شروع مسابقه را شروع کنید و جاده هم تا زمانی‌که قرار هست به خط شروع برسید کلی دست‌انداز و مانع داره. رقیب شما هم پورشه داره و چند کیلومتر هم جلوتر از خط شروع هست، ماشینش سالمه و جاده هم صاف و همواره

تاثیر تلاش شما چیه؟
بله شما هم با تلاش قطعا دستاورد خواهید داشت ولی ابدا نمیتونید با یک پراید خراب از یک پورشه سالم سبقت بگیرید. توجه داشته باشید بی‌لیاقتی اون بچه پولدار رو دخالت ندید، اینکه اون آدم قدر جایگاهش رو ندونه یک مساله جداست، ما فرض میکنیم این دو نفر یک تلاش برابر باهم داشته باشند.

اگر چندرغاز پول بدست بیاری باید خرج خرابی‌های ماشین بکنی ولی اون بچه پولدار میلیاردها تومان بدست میاره و ماشینش هم یک ریال خرج نداره.

پس ناامید بشیم؟
نه هرگز، قطعا باید تلاش کنیم و تلاش بیشتر هم داشته باشیم که اگر همین تلاش را هم قطع کنیم شانس فقیرتر شدنمان بیشتر میشود.

پس طبیعتا خیلی اتفاقات باید بیوفته که شما بتونید به اون افراد برسید، تمام این حرف‌ها برای این گفته شد که شما اگر دیدید شرایط سخته بدونید تقصیر شما نیست. باید خودتون رو اصلاح کنید، دقت بیشتری به خرج بدید، آموزش ببینید ولی نباید تمام عیب رو درون خودتون جست و جو کنید.

یک توصیه جدی
به دروغ‌های بزرگی که میگن شما ناخدای کشتی هستید و همه چیز دست شماست، یا مثلا اگر ثروتمند نمیشی برای اینه که تفکر ثروتمند بودن نداری یا… گوش ندید. حرف‌های به ظاهر قشنگی که شما رو مقصر وضع موجود نشون میده. شما گاهی ناخدای یک کشتی کوچک سوراخ با بادبان پاره و پاروی شکسته در دریای طوفانی هستید که موج شما رو هدایت میکنه.

منِ نوعی اگر‌ امروز موفقیت نسبی دارم نباید این موفقیت تماما به خودم نسبت بدم، قطعا عوامل دیگری دخیل بوده. میلیون‌ها آدم از من بیشتر تلاش کردند و کمتر از من موفق شدند، میلیون‌ها نفر هم کمتر از من تلاش کردند و جایگاه بسیار بالاتری دارند.
نکته مهم اینجاست که خروج از وضعیت بحرانی با تلاش مستمر، برنامه‌ریزی و آموزش محتمل‌تر میشه. فقط همین!

✍ نوشته شده توسط: پوریا بختیاری کانال: @fqskill

مادرم را می‌کشم تا زنده بمانم!

نسل بعد راجع به ما (نسل فعلی) چه قضاوتی خواهند کرد؟ نسلی بی‌عقل، پرمدعا، فاسد و زیاده‌خواه که تا می‌توانست خورد و برد و از خود زمینی سوخته به جای گذاشت!؟
امیدوارم چنین قضاوتی نکنند اما یک بار به این آمار و ارقام نگاه کنیم بعد خودمان را بگذاریم جای نسل بعدی؛

از جنگل شروع کنیم: د‌ر ایران هر ۲۰ ثانیه مساحتی به اند‌ازه یک زمین فوتبال از جنگل‌های کشور نابود‌ می‌شود! طی ۶ د‌هه اخیر، ۱.۵ میلیون هکتار از سطح جنگل‌های کشور کم شد‌ه. هر ۵ سال یک‌ میلیون هکتار از جنگل‌های ایران حذف می‌شود‌. اگر با همین روند‌ پیش برویم تا ۷۵ سال دیگر اثری از جنگل‌های امروزی ایران باقی نمی‌ماند‌! تخریب تدریجی پوشش گیاهی طی ۱۰۰ سال بدست ما و پدرانمان بوده وضعیت اسف‌باری رقم زده است.

به آب نگاه کنیم؛ در سال‌های گذشته، ۷۴ میلیارد متر مکعب بیش از ظرفیت، از سفره‌های آب زیرزمینی برداشت شده و این روند در ۱۰ سال آینده ادامه خواهد یافت. به بهانه خودکفایی در کشاورزی، در ۱۰ سال آینده امنیت غذایی را از دست خواهیم داد. چون امنیت غذایی، ارتباط مستقیم با ذخایر آب شیرین دارد.

خاک ایران حال بدتری دارد: بر اساس گزارش ۲۰۱۸ سازمان ملل کل فرسایش خاک جهان ۲۴ میلیارد تن است و یک دوازدهم آن یعنی ۲ میلیارد تن در ایران! در حالیکه ایران یک صدم خاک جهان را دارد. میزان فرسایش خاک ایران ۸ برابر میانگین جهانی است. موضوع وقتی نگران کننده‌تر می‌شود که بدانیم شکل گیری یک سانتی‌متر مکعب خاک در ایران به طور متوسط ۸۰۰ سال زمان نیاز دارد در صورتی که متوسط شکل‌گیری خاک در کره زمین ۴۰۰ سال است، بنابراین وخامت اوضاع در ایران ۱۶ برابر متوسط جهانی است.

نگاهی به تنوع زیستی کنیم: به عنوان نمونه تعداد سُم‌داران (کَل، بز، قوچ، میش، آهو، جبیر، گوزن، شوکا و ..) به نسبت ۴۷ سال پیش که سازمان محیط زیست تشکیل شده، ۹۰ درصد کمتر شده. این وحشتناک است. ممکن است از خود بپرسیم حالا چه می‌شود اگر یگ گونه گیاهی یا جانوری از بین برود. برای تقریب به ذهن بگویم که محیط‌ زیست یک اکوسیستم است اگر یک جز آن حذف شود تمام چرخه‌هایی که به آن وابسته است زنجیره‌وار تخریب خواهد شد. این خاصیت اکوسیستم هاست؛ مانند این است که بگویید من تمام بدنم خوب کار می‌کند فقط معده‌ام کار نمی‌کند. خوب چه ایرادی دارد؟
در انتشار کربن نیز پنجمین کشور آلاینده‌ جهان هستیم!
آنچه نوشته شده فقط گوشه‌ای از فاجعه زیست محیطی است که در رسانه‌ها بازتاب داشته.
(منابع: تابناک، ایرنا، همشهری آنلاین، ایمنا، فرارو)

▫️بخشی از چالش‌های زیست محیطی تقصیر ما و نسل ما نیست. مثلا به‌طور طبیعی میزان بارندگی ایران یک سوم میانگین جهانی و تبخیر آب، سه برابر حد جهانی است. حالا متأسفانه در چنین اقلیمی دچار خشکسالی هم شدیم. اما آیا این همه ماجرا است؟ اتلاف آب در تامین آب شهری ۳۵٪ است که ۲۰٪ بیشتر از متوسط جهانی است. این هم تقصیر زمین و زمان است؟ یا بی‌تدبیری و بی … ما؟ آیا نمی‌توان با کشت فراسرزمینی، واردات مجازی آب (واردات محصولات کشاورزی با مصرف آب بالا) و ممنوعیت تولید و صادرات محصولات کشاورزی با مصرف آب بالا و ده‌ها تدبیر تجربه شده جهانی موضوع را مدیریت کرد؟

▫️فراموش نکنیم وضعیت اقتصادی و فقر، محیط‌زیست کشور را به خطر انداخته. میلیون‌ها نفر در کشور زیر خط فقرند و این موضوع می‌تواند به افزایش شکار و اضافه برداشت آب و قطع بدون مجوز درختان جنگل منجر شود. برخی کارشناسان زیست‌محیطی می‌گویند اگر اقتصاد خراب باشد، فاتحه محیط‌زیست هم خوانده است.
چه می‌توان کرد؟
▫️اعتراف می‌کنم سواد من، مثل همه شهروندهای معمولی دیگر، در حوزه محیط زیست و تاثیر یک بطری پلاستیکی که در کنار ساحل رها می‌کنم ناچیز است و مطمئنم اگر بدانم که پسماندها چه بلایی سر طبیعت می‌آورند معقولانه‌تر رفتار خواهم کرد. تغییر در جوامع از جمع اندکی که متفاوت فکر و عمل می‌کنند شروع می‌شود و سپس مانند ویروس همه‌گیر می‌شود.

آنچه از دست ما بر می‌آید: تغییر رفتار فردی (به عنوان آدم‌های متفاوت از عموم جامعه) در کنار افزایش آگاهی جمعی (برای تشویق عموم جامعه به حفاظت از محیط زیست) مانند راه اندازی پویش‌های نجات خاک و جنگل و سرزمین.

▫️نظام حکمرانی توانایی حل مسایل پیچیده را از دست داده. باید به کمک آن رفت. با تبدیل مشکل به مساله، تبدیل مساله به دستورکار و سپس مشارکت در سیاست‌گذاری منطقی برای دستور کار. راهی جز نتوکراسی (حکمرانی شبکه‌ای و همکاری چند جانبه دولت، بخش مدنی، رسانه‌ها و بخش خصوصی) نداریم.

کسانی که مادر خود (طبیعت و کره زمین) را می‌کشند، ممکن است در کوتاه مدت زنده بمانند اما در بلندمدت طبیعت تنبیه سختی برای شان در نظر خواهد گرفت.

✍برگرفتە از کانال شخصی مجتبی لشکربلوکی

قانون ۱۵ دقیقه چیست؟

این قانون به قدرت تغییرات کوچک اشاره دارد!
ساموئل اسمایلز ، مولف کتاب اخلاق و اعتماد به نفس، بر این اعتقادست که تکرار کارهای کوچک نه تنها شخصیت انسان را میسازد بلکه شخصیت ملت ها را تعیین می‌کند.

۱- اگر روزی ۱۵ دقیقه را صرف خودسازی کنید در پایان یک سال، تغییر ایجاد شده در خویش را به خوبی احساس خواهید کرد.

۲-اگر روزی ۱۵ دقیقه از کارهای بی اهمیت خویش بکاهید، ظرف چند سال موفقیت نصیب‌تان خواهد شد.

۳- اگر روزی ۱۵ دقیقه را به فراگیری زبان اختصاص دهید از هفته ای یک بار کلاس زبان رفتن بهتر است.

۴- اگر روزی ۱۵ دقیقه را به پیاده روی سریع اختصاص دهید، از هفته ای چند بار به باشگاه ورزشی رفتن، نتیجه ی بهتری خواهید گرفت.

۵- اگر روزی ۱۵ دقیقه مطالعه و سلول‌های خاکستری خویش را درگیر کنید؛ به پیشرفت‌های عظیم یادگیری دست خواهید یافت.

زیبایی روش یا قانون ۱۵ دقیقه در این است که آنقدر کوتاهست که هیچ وقت به بهانه ی این که وقت ندارید آن را به تاخیر نمی اندازید.

جالب‌تر اینکه، کشور جاپان امروزه موفقیت خود را مدیون این قانون است.

پرسشنامه استاندارد

(887)

پرسشنامه استاندارد (دارای روایی، پایایی، روش نمره گذاری و منبع داخل و پایان متن )

نوشته های مدیریت

(101)

پاورپونت

(26)

مطالب آموزش و پرورش

(22)

مبانی نظری و پژوهشی

(17)

مبانی نظری و پژوهشی

آموزش نرم افزار های آماری

(9)

انواع پاورپونت زناشویی و خانواده

(6)

کتاب های کاربردی

(4)

سوالات پیام نور

(1)

مطالب روان شناسی

(1)

پکیج های آموزشی

(1)

• برای مشاهده لیست همه ی  پرسشنامه های استاندارد لطفا همین جا روی پرسشنامه استاندارد  کلیک فرمایید.
• تحلیل داده های آماری برای پایان نامه و مقاله نویسی ،تحلیل داده های آماری شما با نرم افزارهای کمی و کیفی ،مناسب ترین قیمت و کیفیت عالی انجام می گیرد.
• نرم افزار های کمی: SPSS- PLS – Amos
• نرم افزار کیفی: Maxquda
• تعیین حجم نمونه با:Spss samplepower
• روش های تماس:
• Mobile :  09143444846  واتساپ – تلگرام
• Telegram: @abazizi4

داستان آموزنده

پیرمردی با مرد جوانی مواجه می شود
که می پرسد:
“شما مرا به یاد دارید؟”
پیرمرد می گوید نه. سپس مرد جوان به او می گوید که شاگرد اوست , معلم می پرسد:
“چه کار می کنی، در زندگی چه کار می کنی؟”
جوان پاسخ می دهد:
” من معلم هستم.”
آه، چقدر خوب، مثل من؟
” بله. در واقع، من معلم شدم زیرا تو به من الهام دادی که شبیه تو باشم.»
پیرمرد با کنجکاوی از مرد جوان می پرسد: که در چه زمانی تصمیم گرفتی، معلم شوی؟ – مرد جوان داستان زیر را برای او تعریف می کند:
«یک روز، یکی از دوستانم، که او هم متعلم بود، با یک ساعت جدید زیبا وارد شد و من تصمیم گرفتم آنرا از جیبش بدزدم.
مدت کوتاهی بعد همصنفم متوجه گم شدن ساعتش شد و بلافاصله به معلم ما که شما بودید شکایت کرد.
سپس شما خطاب به همه گفتید: «ساعت این دانشجو امروز در موقع درس دزدیدته شده. هر کس دزدیده، لطفاً آن را برگرداند.»

من ساعت را پس ندادم چون نخواستم.
در را بستی و گفتی همه بایستیم و دایره ای تشکیل دهیم.
قرار بود یکی یکی جیب های ما را بپالی تا ساعت پیدا شود.
با این حال تو به ما گفتی که چشمان را ببندیم، زیرا فقط در صورتی به دنبال ساعت او می گردی که همه ما چشمان را بسته باشیم.
جیب به جیب رفتی و وقتی در جیب من رسیدی،ساعت را پیدا کردی و گرفتی. بعدا” جیب دیگران را هم جست‌وجو کردی و وقتی کارت تمام شد گفتی چشمان تا نرا باز کنید. ما ساعت را پیدا کردیم.
تو به من هیچ نگفتی و هیچوقت اشاره هم نکردی. شما هرگز نگفتید چه کسی ساعت را دزدیده است. آن روز برای همیشه آبروی مرا حفظ کردی. آنروز شرم آور ترین روز زندگی من بود.
اما ان روزی بود که تصمیم گرفتم دزد، و آدم بد نشوم، تو هیچ وقت چیزی نگفتی، حتی مرا سرزنش هم و درس اخلاقی به من دادی.
پیام انسانی شما را به وضوح دریافت کردم و با تشکر از شما، متوجه شدم که یک مربی واقعی چه کاری باید انجام بدهد.
استاد این اپیسود را به خاطر دارید؟
پروفسور پیر پاسخ داد: بله، ساعت دزدیده شده را به یاد دارم که در جیب همه دنبالش می گشتم. من تو را به یاد نیاوردم، زیرا در حین پالیدن من نیز چشمانم را بسته بودم.»
-( اصول آموزش چنین است) …
《 اگر برای اصلاح کسی را تحقیر کنید. نمی دانید چگونه تدریس کنید.》
داستان آموزنده