...........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
خوش آمدید این سایت دارای مجوز می باشد برای مشاهده مجوز ها پایین صفحه را مشاهده فرمائید.
بندورا (۱۹۸۲) خودکارآمدی را به عنوان باور فرد به انجام عمل مطلوب در کنار آمدن با موقعیت می داند. وی چهار منبع را در تحول این مفهوم مطرح کرده است. این منابع شامل تجارب تسلط بر امور، تجارب مشاهده ای، قانع سازی کلامی، وضعیت فیزیولوژیک است. طبقه بندی این منابع و تأثیر آن ها در افراد بر اساس اولویت هر منبع در عملکرد فرد است. تجارب تسلط بر امور موثرترین منبع برای ایجاد حس خودکارآمدی قوی است. موفقیت ها، باورهای قوی در کارآمد بودن افراد را ساخته و شکست ها این باور ها را تحلیل می دهد. تجارب مشاهده ای از طریق الگوهای اجتماعی صورت می گیرد و شدت تأثیر الگوی مشاهده شده در خودکارآمدی بستگی به ادراک همسانی با سرمشق ها دارد. قانع سازی کلامی یا ترغیب اجتماعی در معرض قضاوت های کلامی موثر دیگران از رفتار فرد صورت می پذیرد و متفاوت از تحسین شدن و موعظه های خالی از اندیشه است و می تواند مثبت و نیرو دهنده یا منفی و تضعیف کننده باشد. وضعیت فیزیولوژیک مربوط به ادراک و تفسیر فرد از حالت های هیجانی، مزاجی خود و یا خود خوانده شدن فرد است (شرر و مادوکس، ۱۹۸۲).
برخی معتقدند این مفهوم را به عنوان مفهومی عمومی در نظر گرفته و آن را خودکارآمدی عمومی نام نهاده اند. به نظر شرر و مادوکس (۱۹۸۲) نظریه خودکارآمدی الگویی از فرایند های شناختی برای سازش یافتگی است و آن ها برای اولین بار مقیاسی جهت اندازه گیری این باور عمومی تحت عنوان مقیاس خودکارآمدی عمومی ساختند که اختصاص به موقعیت خاصی از رفتار ندارد. دلایل ایشان برای ساختن این مقیاس اولاً تهیه ابزاری برای مطالعات بعدی در مورد خودکار آمدی و ثانیاً استفاده از آن در درمان بیماران است. آن ها معتقدند که دوره های درمان دارای تأثیرات متفاوت بر روی بیماران با سطوح مختلف خودکار آمدی عمومی است. خودکارآمدی عمومی مجموعه ای از تجربیات مختلف در زمینه شکست ها و موفقیت هاست که افراد آن را به موقعیت جدید انتقال می دهند (شرر و مادوکس، ۱۹۸۲).
این مقیاس دارای ۱۷ عبارت است. شرر و مادوکس (۱۹۸۲) بدون مشخص کردن عوامل و عبارات آن ها معتقدند که این مقیاس سه جنبه از رفتار شامل میل به۱- آغازگری رفتار، ۲- میل به گسترش تلاش برای کارآمد کردن تکلیف و ۳- متفاوت در رویارویی با موانع را اندازه گیری می کند.
این پرسشنامه دارای روایی و پایایی و روش نمره گذاری مشخص و در قالب نرم افزار ورد نوشته شده و قابل ویرایش است.
برای مشاهده لیست پرسشنامه در بالای صفحه روی منوی پرسشنامه استاندارددر بالای صفحه کلیک بفرمایید