پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر[۱] (SGSES)
بندورا (۱۹۸۲) خودکارآمدی را به عنوان باور فرد به انجام عمل مطلوب در کنار آمدن با موقعیت می داند. وی چهار منبع را در تحول این مفهوم مطرح کرده است. این منابع شامل تجارب تسلط بر امور، تجارب مشاهده ای، قانع سازی کلامی، وضعیت فیزیولوژیک است. طبقه بندی این منابع و تأثیر آن ها در افراد بر اساس اولویت هر منبع در عملکرد فرد است. تجارب تسلط بر امور موثرترین منبع برای ایجاد حس خودکارآمدی قوی است. موفقیت ها، باورهای قوی در کارآمد بودن افراد را ساخته و شکست ها این باور ها را تحلیل می دهد. تجارب مشاهده ای از طریق الگوهای اجتماعی صورت می گیرد و شدت تأثیر الگوی مشاهده شده در خودکارآمدی بستگی به ادراک همسانی با سرمشق ها دارد. قانع سازی کلامی یا ترغیب اجتماعی در معرض قضاوت های کلامی موثر دیگران از رفتار فرد صورت می پذیرد و متفاوت از تحسین شدن و موعظه های خالی از اندیشه است و می تواند مثبت و نیرو دهنده یا منفی و تضعیف کننده باشد. وضعیت فیزیولوژیک مربوط به ادراک و تفسیر فرد از حالت های هیجانی، مزاجی خود و یا خود خوانده شدن فرد است (شرر و مادوکس، ۱۹۸۲).
مطالب مرتبط
