چرا برخلاف باور رایج، درونگراها می توانند رهبران موفقی شوند؟

بیل گیتس، مارک زاکربرگ، آلبرت اینشتین، مایکل جوردن، مهاتما گاندی، آبراهام لینکلن، و وارن بافت همگی یک ویژگی مشترک دارند و آن این است که همه آنها درونگرا هستند.

ما معمولا ویژگی‏ هایی همچون جسارت، معاشرتی بودن، پویایی و مقتدر بودن را به فردی که در جایگاه رهبری قرار دارد نسبت می ‏دهیم، اما حقیقت آن است که این‏‌ها تنها صفاتی نیستند که از یک فرد، رهبری بزرگ می‏‌سازند.

نکته مهم در موفقیت یک رهبر آن است که مخاطبان او چه کسانی هستند.

ابتدا به چند باور رایج نادرست راجع به درونگراها اشاره کنیم:

 درونگراها تک‏رو یا ضداجتماع نیستند، بلکه صرفا از خلوت خودشان و نه از بودن در جمع‌‏ها انرژی‏ می‏‌گیرند. (این به آن معنی نیست که درونگراها از بودن با دوستان خود در فضای بیرون لذت نمی‌برند، بلکه به آن معنی است که نحوه انرژی گرفتن آن‌ها با برونگراها متفاوت است.)

 درونگراها اهل درون‏‌نگری و تأمل در خویشتن هستند که اغلب با انزوا اشتباه گرفته می‏‌شود.

 درونگراها لزوما کم حرف‌‏تر از برونگراها نیستند، بلکه ترجیح‏‌شان آن است که در موقعیت‏‌های مختلف به جای صحبت کردن بیشتر گوش کنند.

درونگرایی مترادف با خجالتی‏ بودن نیست؛ بلکه در واقع درونگراها گفت‌وگوهای فردی (یک به یک) را به گفت‌وگوهای گروهی ترجیح می دهند.

 درونگراها ترجیح می‏‌دهند مشاهده‏ کننده رویدادهای اجتماعی باشند، اما این به معنی نیست که از حضور در آن‌ها واهمه دارند.

باید توجه داشت موفقیت رهبران مختلف به تیمی که در آن فعالیت می‏‌کنند بستگی دارد.

همان‌طور که برخی گیاهان در نور آفتاب و برخی در سایه رشد می‌کنند، شرایط مورد نیاز برای موفقیت رهبران با تیپ‌های شخصیتی مختلف نیز متفاوت است.

در پژوهشی که توسط آدام گرنت در مدرسه کسب‌وکار وارتون انجام شد، تیم تحقیقاتی دریافتند که حضور یک رهبر برونگرا در تیمی که اعضای آن خودانگیخته هستند و صریح صحبت می‏‌کنند، اغلب به بروز تنش بین رهبر و اعضای آن تیم منجر می‏‌شود، درحالی‌که همان تیم با حضور یک رهبر درونگرا عملکرد بهتر و کم ‏تنش‏‌تری داشتند.

به بیان دیگر، این پژوهش نشان می‌‏دهد تیم‌‏هایی که اعضای آن فرمانبری بالایی دارند با رهبران برونگرا عملکرد بهتری نشان می‏‌دهند و در نقطه مقابل تیم‏‌هایی که اعضای آن خودانگیخته هستند با رهبران درونگرا عملکرد بهتری را تجربه می‏‌کنند.
پنج دلیل برای این که چرا باید افراد درونگرا را استخدام کنید:

 درونگراها اغلب دارای مهارت گوش دادن فعال و موثر هستند.

 درونگراها قبل از اقدام، تفکر می‏‌کنند.

 درونگراها اغلب در همدلی توانمند هستند

 درونگراها مشاهده‌‏گرانی دقیق هستند

 درونگراها اغلب افرادی متواضع هستند.
در پایان همواره این نکته را به یاد داشته باشید که انسان ها درونگرا یا برونگرای مطلق نیستند. بلکه درونگرایی و برونگرایی دو سر یک طیف هستند و هر فردی بر روی نقطه ای از این طیف قرار می گیرد. محیط‌های کاری به هر دو دسته رهبران درونگرا و برونگرا نیاز دارد و هیچ‌کدام از این دو نسبت به دیگری برتری ندارند.