برگی از تاریخ: میزوپوتامیا مهد تمدن
مزوپوتامیا به منطقه ای در بین رود دجله و فرات گفته می شود که مهد تمدن های کهن و باستان است. این منطقه خواستگاه تمدن هایی مانند، مادها، گوتی، لولو، کاسی و میتانی می باشد که بر ریشه تاریخی کُردها در منطقه دلالت دارد.
همه چیز از اینجا شروع شد. هلال حاصلخیز. مهد تمدن.
در حدود 190000 سال اول وجود انسان، ما در گروه‌های کوچک شکارچی و جمع‌آوری گردش می‌کردیم و به طور مداوم از ترس شکارچیان و انسان‌های دیگر امرار معاش می‌کردیم.
اما حدود 10000 سال پیش، در منطقه میزوپوتامیا بین رودهای دجله و فرات در عراق کنونی، عده ای تصمیم گرفتند در آنجا بمانند.
اغراق بر اهمیت آن تصمیم غیرممکن است.
در هلال حاصلخیز بود که کشاورزی آغاز شد.
انسانها به جای سرگردانی در جستجوی غذا در یک وضعیت جنگی مداوم، شروع به کاشت بذر و کشت محصولات خود کردند.
برای ذخیره آن شروع به ساختن سازه کردند.
برای محافظت از آن، آنها در همکاری و دفاع متقابل با هم متحد شدند.
در حالی که قبلاً جوامع بشری معمولاً به چند ده نفر محدود می شدند، اکنون روستاها به وجود آمدند – سپس شهرها و سپس شهرها. و انسانها شکوفا شدند.
در اینجا، در این سکونت‌گاه‌های اولیه انسان در هلال حاصلخیز، انسانها برای اولین بار زبان نوشتاری را توسعه دادند (احتمالاً برای پیگیری حساب‌ها).
حیوانات را اهلی کردند.
آنها چرخ، گاوآهن و معماری چند طبقه را اختراع کردند.
دین توحیدی پدید آمد.
در حدود 2500 پ.م. اولین کتابخانه ها ایجاد شد.
چیزهایی که ما فکر می کنیم به عنوان مشخصه “تمدن” از اینجا شروع شد.
چند هزار سال پیش مردم هلال حاصلخیز به اروپا و آسیا سرازیر شدند و دانش انباشته شده در آنجا را با خود بردند.
و دانه ها و حیوانات مزرعه، بقیه اش تاریخ است.
البته همه اش قشنگ نبود بالاخره ما هنوز انسان بودیم.
اگرچه همکاری اجتماعی در مقیاسی پدیدار شد که قبلاً غیرقابل تصور بود، خشونت و آنچه ما اکنون به عنوان خرافه و بی عدالتی می دانیم باقی ماند.
اما در هلال حاصلخیز، انسان ها اولین گام بسیار مهمی را به سوی شکوفایی تمدن باورنکردنی که امروز از آن لذت می بریم برداشته بودند.
متن انگلیسی
This is where it all began. The Fertile Crescent.
The cradle of civilization.
For the first 190,000 years or so of human existence, we roved about in small hunter-gatherer bands, eking out a subsistence living day to day, constantly in fear of predators and of other humans.
But about 10,000 years ago, in the Mesopotamian area between the Tigris and Euphrates Rivers in what is now Iraq, some people decided to stay put. It is impossible to overstate the importance of that decision.
It was in the Fertile Crescent that agriculture began.
Rather than wandering around searching for food in a constant state of warfare, humans began to plant seeds and grow their own crops.
To store it they began building structures.
To protect it they banded together in cooperation and mutual defense. Whereas before human societies were typically limited to a few dozen people, now villages arose—then towns, then cities. And humans flourished.
Here, in these early human settlements in the Fertile Crescent, humans first developed written language (probably to keep track of accounts).
They domesticated animals.
They invented the wheel, the plow, and multi-story architecture. Monotheistic religion arose. By about 2500 B.C. the first libraries were created.
The things that we think of as characterizing “civilization” began here.
A few thousand years ago people from the Fertile Crescent fanned out into Europe and Asia, taking with them the knowledge accumulated there.
And seeds and farm animals. The rest is history.
Of course, it wasn’t all pretty. We were still humans after all.
Although social cooperation emerged on a scale that would have been previously unimaginable, violence and what we would now regard as superstition and injustice remained.
But in the Fertile Crescent humans had taken an immensely important first step toward the flowering of the incredible civilization we enjoy today.