چگونه در اکسل فرمول نویسی کنیم؟

فرمولها و فرمول نويسی از مهمترين قابليتهای اكسل هستند. فرمولها، عبارات محاسباتی يا مقايسهای هستند كه روی مقادير عددی يا رشتهای با كمك عملگرها، عملياتی را انجام ميدهند. تابع يكی از امكانات مهم اكسل است و انجام عمليات را در فرمولها آسان ميكند.

در واقع یکی از قدرتمندترین قابلیت ها در نرم افزار اکسل ۲۰۱۰ به بعد قابلیت محاسبه اطلاعات عملی با استفاده از فرمول می باشد. همانند یک ماشین حساب، اکسل می تواند افزودن، کم کردن، ضرب کردن و یا تقسیم را انجام دهد.

اگر تازه کار با صفحات گسترده ی اکسل را آغاز کرده باشید، ممکن است به نظرتان کار با فرمول های آن کمی سخت بیاید. فرمول های اکسل به شما امکان انجام محاسبات مختلف بر روی داده های عددی وارد شده در کاربرگ یا «Worksheet» را می دهند. این فرمول ها هم برای کارهای ساده نظیر جمع و تفریق استفاده می شوند و هم برای محاسبات پیچیده تر نظیر حساب کتاب حقوق، پیدا کردن معدل یک دانش آموزش یا محاسبه ی هزینه ی اجاره کاربرد دارند.

فرمولها و فرمول نويسی از مهمترين قابليتهای اكسل هستند

زمانی که یک فرمول به درستی وارد شده باشد و مقدار داخل آن تغییر کند، اکسل به طور خودکار آن را محاسبه کرده و نتیجه ی آن را بروزرسانی می کند.

ساختار فرمول های اکسل

فرمول نویسی در اکسل دارای عناصر زیر است:

علامت مساوی: این علامت اصلی ترین عنصر فرمول نویسی در اکسل است. علامت مساوی نشان دهنده استفاده از فرمول در سلول است.

پرانتز: یکی از عناصر فرمول نویسی در اکسل پرانتز است. پرانتز باعث درک بهتر فرمول های نوشته شده در اکسل می شود و در ساختار توابع مختلف اکسل تعریف شده است.

عملگرها: عملگرها در اکسل به دو دسته عملیاتی و مقایسه ای تقسیم می شوند. عملگرهای مقایسه به عملگرهایی مانند علامت بزرگتر و کوچکتر و عملگرهای عملیاتی به عملگرهایی مانند جمع ، تفریق ، ضرب و تقسیم گفته می شود.

توابع: توابع از مهم ترین عناصر فرمول نویسی اکسل می باشد و فراگیری آن یکی از گام های مهم در آموزش برنامه اکسل است.

آرگومان: به عناصر ورودی توابع در اکسل آرگومان گفته می شود.

همانند یک ماشین حساب، اکسل می تواند افزودن، کم کردن، ضرب کردن و یا تقسیم را انجام دهد

فرمول نویسی در اکسل دارای ساختار و عناصری است که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد.

– تمامی فرمول های اکسل باید با یک علامت مساوی شروع شود.

– فرمول نوشته شده در هر سلول اکسل فقط در مورد همان سلول است و در محتوای سلول های دیگر تاثیری ندارد.

– خروجی تمام فرمول ها در اکسل یک عدد است و نمی توان انتظار داشت با نوشتن یک فرمول چند خروجی به دست آورد.

– اکسل برای عملگرهای مختلف حق تقدم قائل می شود. به عنوان مثال فرمول توان نسبت به فرمول ضرب در اکسل و هم چنین فرمول تقسیم در اکسل نسبت به فرمول جمع و تفریق دارای اولویت است.

روش فرمول نویسی در اکسل برای تابع ثابت

ابتدا با یک فرمول ساده و ثابت، فرمول نویسی در اکسل را شروع می کنیم. در نوشتن فرمول های ثابت از اعداد، کدها، داده ها و متن ها به صورت مستقیم استفاده می شود. ابتدا یک خانه که می خواهید جواب فرمول در ان نشان داده شود را انتخاب کنید.

سپس نماد مساوی = را تایپ کنید. حال یک معادله ثابت ساده را تایپ کنید. به طور مثال از فرمول ثابت تفریق 50-100= استفاده می کنیم و پس از اتمام فرمول نویسی در اکسل، اینتر را بزنید. به همین سادگی کار انجام می شود.

نحوه فرمول نویسی در اکسل برای معادله های مرجع دار (رفرنس)

بر خلاف نوع قبلی که از مقادیر ثابت استفاده می شود، می توانیم به جای وارد کردن اعداد مستقیم، از شماره سلول به عنوان فرمول نویسی پیشرفته در اکسل استفاده کنیم. به عبارت دیگر به جای اینکه از عدد موجود در آن خانه استفاده کنیم، از شماره خانه استفاده می کنیم. مزیت این کار این است که در صورت تغییر مقادیر، دیگر نیازی به تغییر فرمول نیست. به طور مثال می خواهیم محتوای خانه B2 را از خانه A2 کم یا تفریق کنیم. برای این کار در خانه مورد نظر فرمول را به شکل زیر می نویسیم و اینتر می کنیم.

A2-B2=

هنگام ساخت چنین فرمول هایی می توانید مستقیما شماره خانه را بنویسید و یا روی بعد از نوشتن فرمول (وارد کردن = ) روی آن خانه کلیک کنید تا اکسل خودش شماره آن را به فرمول شما اضافه کند.

اگر بخواهید در یک فرمول محدوده خاصی تعیین کنید و فرمول شما بر روی مقادیر متعددی انجام شود : اگر یک ناحیه مشخص مدنظرتان است از «:» استفاده کنید. مثلا اگر بنویسید C۳:E۷ این عبارت اشاره به خانه های بین C۳ و E۷ دارد. به همین شکل می توانید خانه های یک ستون یا یک سطر را مشخص کنید.

مثلا F۱:F۱۰ یا A۴:F۴. اگر بنویسید H:H اکسل تمام خانه های ستون H را در نظر می گیرد و اگر بنویسید ۵:۵ اکسل تمام خانه های سطر پنجم را در نظر خواهد گرفت. عبارت ۵:۱۰ اشاره به تمام خانه های سطر های پنجم تا دهم دارد به گونه ای که شامل تمام ستون ها می شود و عبارت H:J اشاره به تمام خانه های ستون های H تا J دارد به گونه ای که شامل تمام سطر ها شود.

اگر چند ناحیه مدنظرتان است از «:» و «‚» استفاده کنید. مثلا فرمول (sum (A۱:B۴‚G۳:G۷= می گوید مقادیر خانه های بین A۱ تا B۴ را با هم جمع کن و سپس حاصل را با حاصل جمع مقادیر بین خانه های G۳ تا G۷ جمع ببند. اینجا تابع sum بر روی دو ناحیه اعمال شده است.

در آدرس دهی شما حتی می توانید خانه های یک کاربرگ دیگر را هم آدرس بدهید. این کار با کمک علامت تعجب «!» صورت می گیرد. مثلا در فرمول (AVERAGE (Sheet۲! B۱:B۱۰= اکسل از خانه های بین B۱ تا B۱۰ از کاربرگ Sheet۲ میانگین می گیرد.