۷ تکنیک تجزیه و تحلیل آماری

تجزیه و تحلیل آماری ابزاری قدرتمند است که کسب و کارها و سازمان‌ها از آن برای استخراج معنا از داده‌ها و هدایت تصمیم‌گیری استفاده می‌کنند.

انواع مختلفی از تکنیک‌های تجزیه و تحلیل آماری وجود دارد که می‌تواند برای طیف گسترده‌ای از داده‌ها، صنایع و برنامه‌ها استفاده شود.

دانستن روش‌های مختلف تجزیه و تحلیل آماری و نحوه استفاده از آن‌ها می‌تواند به شما در کشف داده‌ها، یافتن الگوها و کشف روند در بازار شما کمک کند.

در این مقاله، تجزیه و تحلیل آماری را تعریف کرده و انواع مختلف آن را با مثال بازگو می‌کنیم.

تجزیه و تحلیل آماری چیست؟

تجزیه و تحلیل آماری شامل جمع‌آوری، سازمان‌دهی و تجزیه و تحلیل داده‌ها بر اساس اصول ثابت شده برای شناسایی الگوها و روندها است.

این یک رشته گسترده با برنامه‌های کاربردی در دانشگاه، کسب و کار، علوم اجتماعی، ژنتیک، مطالعات جمعیت، مهندسی و چندین زمینه دیگر می‌باشد.

تجزیه و تحلیل آماری چندین عملکرد دارد. می‌توانید از آن برای پیش‌بینی، انجام شبیه‌سازی، ایجاد مدل، کاهش ریسک و شناسایی روندها استفاده کنید.

به لطف بهبود فناوری، بسیاری از سازمان‌ها اکنون اطلاعات زیادی در مورد هر جنبه از فعالیت‌ها و بازارهای خود دارند.

برای درک این داده‌ها، کسب و کارها جهت سازماندهی داده‌های خود به تکنیک‌های تجزیه و تحلیل آماری اعتماد کرده و این اطلاعات را به ابزاری برای تصمیم‌گیری دقیق و پیش‌بینی بلندمدت تبدیل می‌کنند.

تجزیه و تحلیل آماری به مالکان داده اجازه می‌دهد توابع هوش تجاری را که مزیت رقابتی آن‌ها را تقویت می‌کند، بهره‌وری را بهبود می‌بخشد و منابع را برای بازده حداکثر سرمایه‌گذاری بهینه می‌کند، اجرا کنند.

انواع اصلی تجزیه و تحلیل آماری

سه نوع تجزیه و تحلیل آماری عمده وجود دارد:

تجزیه و تحلیل آماری توصیفی (Descriptive Statistical Analysis)

آمار توصیفی ساده‌ترین شکل تجزیه و تحلیل آماری است که با استفاده از اعداد، کیفیت‌های یک مجموعه داده را توصیف می‌کند. این امر باعث می‌شود تا بتوانید مجموعه داده‌های بزرگ را به فرم‌های ساده و فشرده‌تر برای تفسیر آسان کاهش دهید.

شما می‌توانید از آمار توصیفی برای جمع‌بندی داده‌ها از یک نمونه و یا نشان دادن یک نمونه کامل در یک جامعه تحقیق استفاده کنید. آمار توصیفی از ابزار تجسم داده‌ها مانند جداول، نمودارها و چارت‌ها برای سهولت در تحلیل و تفسیر استفاده می‌کند.

اما آمار توصیفی برای نتیجه گیری مناسب نیست. این نوع آمار فقط می‌تواند داده‌ها را نشان دهد بنابراین می‌توانید از ابزارهای تجزیه و تحلیل آماری پیچیده‌تری برای استنتاج استفاده کنید.

آمار توصیفی می‌تواند از معیارهای تمایل مرکزی استفاده کند، که برای توصیف یک گروه از یک مقدار واحد کمک می‌گیرد. میانگین، میانه و حالت برای بدست آوردن مقدار اصلی برای یک مجموعه داده استفاده می‌شود. به عنوان مثال، می‌توانید از تجزیه و تحلیل آماری توصیفی برای یافتن میانگین سن رانندگان دارای بلیط در شهرداری استفاده کنید.

آمار توصیفی همچنین می‌تواند میزان گسترش را پیدا کند. به عنوان مثال، می‌توانید دامنه سنی رانندگان با DUI و تصادفات رانندگی در هنگام برخورد در یک ایالت را پیدا کنید.

تکنیک‌های مورد استفاده برای یافتن اندازه‌گیری میزان گسترش شامل دامنه، تغییر و انحراف معیار است.

تجزیه و تحلیل آماری استنباطی (Inferential Statistical Analysis)

تجزیه و تحلیل آماری استنباطی برای نتیجه‌گیری یا استنباط در مورد جمعیت بیشتر بر اساس یافته‌های یک گروه نمونه در آن استفاده می‌شود. این نوع آمار می‌تواند به محققان کمک کند تا تفاوت بین گروه‌های حاضر در یک نمونه را پیدا کنند.

از آمار استنباطی همچنین برای اعتبارسنجی تعمیم‌های انجام شده در مورد جمعیتی از یک نمونه به دلیل توانایی آن در حساب کردن اشتباهات در نتیجه‌گیری‌های انجام شده درباره یک بخش از یک گروه بزرگ‌تر استفاده می‌شود.

برای انجام تجزیه و تحلیل آماری استنباطی، محققان پارامترهای جمعیت را از نمونه تخمین می‌زنند.

آن‌ها همچنین می‌توانند آزمون فرضیه‌های آماری را انجام دهند تا به یک فاصله اطمینان برسند که تعمیم‌های انجام شده از نمونه را تأیید یا رد می‌کند.

تجزیه و تحلیل آماری هم‌بستگی (Associational Statistical Analysis)

تجزیه و تحلیل آماری هم‌بستگی ابزاری است که محققان از آن برای پیش‌بینی و علت‌یابی و همچنین برای یافتن روابط بین چند متغیر استفاده می‌کنند. این نوع آمار همچنین برای تعیین اینکه آیا محققان می‌توانند در مورد مجموعه داده‌ها از ویژگی‌های مجموعه داده‌های دیگر استنباط و پیش‌بینی کنند، استفاده می‌شود.

آمار هم‌بستگی پیشرفته‌ترین نوع تجزیه و تحلیل آماری است و برای انجام محاسبات ریاضی سطح بالا به ابزارهای نرم‌افزاری پیچیده‌ای نیاز دارد. برای اندازه‌گیری ارتباط، محققان از طیف وسیعی از ضرایب تنوع، از جمله تحلیل هم‌بستگی و رگرسیون استفاده می‌کنند.

انواع دیگر تجزیه و تحلیل آماری

در زیر چهار نوع تحلیل آماری دیگر آورده شده است:

تجزیه و تحلیل پیش‌بینی (Predictive Analysis)

تجزیه و تحلیل پیش‌بینی با استفاده از الگوریتم‌های آماری قدرتمند و ابزار یادگیری ماشین  برای پیش‌بینی وقایع و رفتار آینده بر اساس روند داده‌های جدید و تاریخی به کار گرفته می‌شود. این روش به طیف گسترده‌ای از تکنیک‌های احتمالی مانند داده‌کاوی، کلان داده، مدل‌سازی پیش‌بینی، هوش مصنوعی و شبیه‌سازی‌ها متکی است تا حدس بزند چه اتفاقی در آینده می‌افتد.

تجزیه و تحلیل پیش بینی شاخه‌ای از هوش تجاری است زیرا بسیاری از سازمان‌هایی که در زمینه بازاریابی، فروش، بیمه و خدمات مالی فعالیت می‌کنند، برای تهیه برنامه‌های بلندمدت به داده‌ها وابسته هستند. توجه به این نکته مهم است که تجزیه و تحلیل پیش‌بینی فقط می‌تواند پیش‌بینی‌های فرضی ایجاد کند و کیفیت پیش‌بینی‌ها به دقت مجموعه داده‌های اساسی بستگی دارد.

تجزیه و تحلیل نسخه‌ای (Prescriptive Analysis)

تجزیه و تحلیل نسخه‌ای به سازمان‌ها کمک می‌کند تا از داده‌ها برای هدایت روند تصمیم‌گیری خود استفاده کنند. شرکت‌ها می‌توانند از ابزارهایی مانند تجزیه و تحلیل نمودار، الگوریتم‌ها، یادگیری ماشین و شبیه‌سازی برای این نوع تحلیل استفاده نمایند. تجزیه و تحلیل نسخه‌ای به کسب و کارها کمک می‌کند تا از بین چندین روش عملی جایگزین بهترین انتخاب را داشته باشند.

تجزیه و تحلیل داده‌های اکتشافی (Exploratory Data Analysis)

تجزیه و تحلیل داده‌های اکتشافی تکنیکی است که دانشمندان از آن برای شناسایی الگوها و روندها در یک مجموعه داده استفاده می‌کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند از آن برای تعیین روابط بین نمونه‌های یک جمعیت، اعتبارسنجی فرضیات، آزمون فرضیه‌ها و یافتن نقاط داده از دست رفته استفاده کنند. شرکت‌ها می‌توانند تجزیه و تحلیل داده‌های اکتشافی را برای ایجاد بینش بر اساس داده‌ها و اعتبارسنجی داده‌ها برای خطاها به کار گیرند.

تجزیه و تحلیل علّی (Causal Analysis)

تجزیه و تحلیل علّی از داده‌ها برای تعیین علت یا چرایی اتفاقات استفاده می‌کند. این بخشی جدایی‌ناپذیر از تضمین کیفیت، بررسی تصادف و سایر فعالیت‌هایی است که هدف آن‌ها یافتن عوامل اساسی منجر به یک واقعه می‌باشد. شرکت‌ها می‌توانند برای درک دلایل یک رویداد از تحلیل علّی و از این درک برای هدایت تصمیمات آینده استفاده کنند.

فرایند تجزیه و تحلیل آماری

در تجزیه و تحلیل آماری پنج مرحله مهم وجود دارد:

۱- جمع‌آوری داده‌ها

اولین گام در تجزیه و تحلیل آماری، جمع‌آوری داده‌ها است. شما می‌توانید داده‌ها را از طریق منابع اولیه یا ثانویه مانند نظرسنجی‌ها، نرم افزار مدیریت ارتباط با مشتری (CRM)، آزمون‌های آنلاین، گزارش‌های مالی و ابزارهای اتوماسیون بازاریابی جمع‌آوری کنید. برای اطمینان از ماندگاری داده‌ها، می‌توانید آن‌ها را از نمونه‌ای انتخاب کنید که نماینده یک جمعیت باشد. به عنوان مثال، ممکن است یک شرکت برای درک رفتارهای خریدار، داده‌های مشتریان قبلی را جمع‌آوری کند.

۲- سازمان‌دهی داده‌ها

مرحله بعدی پس از جمع‌آوری داده‌ها، سازمان‌دهی آن‌ها است. این مرحله که به عنوان تمیز سازی داده نیز شناخته می‌شود، شامل شناسایی و حذف داده‌های تکراری و ناسازگاری‌هایی است که ممکن است مانع از تجزیه و تحلیل دقیق شما شود. این مرحله مهم می‌باشد زیرا می‌تواند به شرکت‌ها در اطمینان از صحت داده‌هایشان و نتیجه‌گیری‌هایی که از تجزیه و تحلیل می‌کنند، کمک نماید.

۳- ارائه داده‌ها

ارائه داده، بخشی فرعی از تمیزسازی داده است زیرا شامل مرتب کردن داده‌ها برای تجزیه و تحلیل آسان می‌شود. در اینجا، می‌توانید از ابزارهای آمار توصیفی برای جمع‌بندی داده‌ها استفاده کنید. ارائه داده همچنین می‌تواند به شما کمک کند بهترین روش ارائه داده را بر اساس ترتیب آن تعیین نمایید.

۴- تجزیه و تحلیل داده‌ها

تجزیه و تحلیل داده‌ها شامل دستکاری مجموعه داده‌ها برای شناسایی الگوها، روندها و روابط با استفاده از تکنیک‌های آماری، مانند تجزیه و تحلیل آماری استنباطی و هم‌بستگی است. شما می‌توانید از نرم‌افزارهای رایانه‌ای مانند صفحات گسترده برای خودکار کردن این فرآیند و کاهش احتمال خطای انسانی در روند تجزیه و تحلیل آماری استفاده کنید. این امر می‌تواند به شما امکان تجزیه و تحلیل موثر داده‌ها را بدهد.

۵- تفسیر داده‌ها

آخرین مرحله تفسیر داده‌ها است، که نتایج قطعی در مورد هدف تجزیه و تحلیل ارائه می‌دهد. پس از تجزیه و تحلیل، می‌توانید نتیجه را به صورت نمودار، گزارش، کارت امتیاز و داشبورد ارائه دهید تا در اختیار افراد غیر حرفه‌ای قرار گیرد. به عنوان مثال، تفسیر تجزیه و تحلیل تأثیر کارخانه‌ای دارای ۶۰۰۰ کارگر بر میزان جرم و جنایت در یک شهر کوچک با ۱۳۰۰۰ نفر جمعیت، می‌تواند میزان نزولی فعالیت‌های جنایی را نشان دهد. برای نمایش این کاهش می‌توانید از نمودار خطی استفاده کنید.

۴ روش تجزیه و تحلیل آماری متداول

در اینجا چهار روش معمول برای انجام تجزیه و تحلیل آماری آورده شده است:

میانگین (Mean)

می‌توانید میانگین را با یافتن جمع لیستی از اعداد و سپس تقسیم پاسخ بر تعداد موارد در لیست محاسبه کنید. این ساده‌ترین شکل تجزیه و تحلیل آماری است که به کاربر اجازه می‌دهد تا نقطه مرکزی یک مجموعه داده را تعیین کند. فرمول محاسبه میانگین:

میانگین = مجموعه اعداد / تعداد موارد موجود در مجموعه

مثال: می‌توانید میانگین اعداد ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶ را با جمع کردن اعداد ابتدا با هم، سپس تقسیم پاسخ از مرحله اول بر تعداد ارقام موجود در لیست که شش تا هستند، پیدا کنید. میانگین اعداد ۵/۳ است.

انحراف معیار (Standard Deviation)

انحراف معیار (SD) برای تعیین پراکندگی نقاط داده استفاده می‌شود. این یک روش تجزیه و تحلیل آماری است که به تعیین نحوه انتشار داده‌ها در حدود میانگین کمک می‌کند. انحراف معیار بالا به معنای پراکنده شدن داده‌ها از میانگین است. انحراف معیار پایین نشان می‌دهد که بیشتر داده‌ها به میانگین نزدیک هستند.

یک مورد استفاده از انحراف معیار این است که آیا شرکت‌کنندگان در یک نظرسنجی سوالات مشابهی را ارائه داده‌اند یا خیر. اگر درصد زیادی از پاسخ‌ها مشابه باشد، به این معنی است که انحراف معیار پایینی دارید و می‌توانید پاسخ‌های آن‌ها را برای جمعیت بیشتری اعمال کنید. برای محاسبه انحراف معیار، از این فرمول استفاده کنید:

σ۲ = Σ(x − μ)۲/n

• σ انحراف معیار را نشان می‌دهد
• Σ مجموع داده‌ها را نشان می دهد
• x مقدار مجموعه داده را نشان می دهد
• μ بیانگر میانگین داده‌ها است
• n تعداد نقاط داده در جمعیت را نشان می‌دهد

مثال: می‌توانید انحراف معیار مجموعه داده‌های مورد استفاده در محاسبه میانگین را محاسبه کنید. اولین قدم یافتن واریانس مجموعه داده است. برای یافتن واریانس، هر مقدار را در مجموعه داده‌ها از میانگین کم کرده، جواب را مربع کنید، همه چیز را با هم جمع کرده و بر تعداد نقاط داده تقسیم نمایید.

واریانس = ۶ / ^۲(۶-۵/۳) + ^۲(۵-۵/۳) + ^۲(۴-۵/۳) + ^۲(۳-۵/۳) + ^۲(۲-۵/۳) + ^۲(۱-۵/۳))

واریانس = ۶ / (۲۵/۶ + ۲۵/۲ + ۲۵/۰ + ۲۵/۰ + ۲۵/۲ + ۲۵/۶)

واریانس = ۸۷۵/۲ = ۶ / ۲۵/۱۷

بعد، می‌توانید ریشه مربع واریانس را محاسبه کنید تا انحراف معیار داده‌ها را بیابید.

انحراف معیار = ۶۹۵/۱ = ۸۷۵/

رگرسیون (Regression)

رگرسیون یک روش آماری است که برای یافتن رابطه بین یک متغیر وابسته و متغیر مستقل استفاده می‌شود. این امر کمک می‌کند تا ردیابی کنید که چگونه تغییرات در یک متغیر بر تغییرات در متغیر دیگر یا تأثیر آن بر دیگری تأثیر می‌گذارد. رگرسیون می‌تواند نشان دهد که آیا رابطه بین دو متغیر ضعیف، قوی یا در یک بازه زمانی متفاوت است. فرمول رگرسیون به شرح زیر است:

Y = a + b (x)

• Y متغیر مستقل یا داده‌های استفاده شده برای پیش بینی متغیر وابسته را نشان می‌دهد.
• x متغیر وابسته را نشان می‌دهد که متغیری است که می‌خواهید اندازه بگیرید.
• a نشان دهنده y-interceptیا مقدار y است که x برابر با صفر می‌باشد.
• b شیب نمودار رگرسیون را نشان می‌دهد.

مثال: اگر هزینه تعمیر و نگهداری در صورت عدم مسافت پیموده شده روی اتومبیل ۱۰۰ دلار است، هزینه دلاری نگهداری اتومبیلی که ۴۰۰۰۰ مایل رانده شده را پیدا کنید. اگر b را ۰۲/۰ حساب کنید، هزینه تعمیر و نگهداری برای هر واحد افزایش در مایل طی شده، ۰۲/۰ دلار افزایش می‌یابد.

• Y = هزینه نگهداری ماشین
• X = ۴۰۰۰۰ مایل
• a= ۱۰۰ دلار
• b = ۰۲/۰ دلار

Y = (۴۰۰۰۰)۰۲/۰ + ۱۰۰ دلار

Y = ۹۰۰ دلار

این نشان می‌دهد که مسافت پیموده شده بر هزینه‌های نگهداری خودرو تأثیر می‌گذارد.

آزمایش فرضیه (Hypothesis Testing)

از آزمایش فرضیه برای آزمودن اینکه آیا نتیجه‌گیری برای یک مجموعه داده خاص با مقایسه داده‌ها با یک فرض خاص معتبر است، استفاده می‌شود. نتیجه آزمایش می‌تواند فرضیه را باطل کند، در این صورت آن را فرضیه یا فرضیه صفر می‌نامند. هر چیزی که فرضیه صفر را نقض کند، اولین فرضیه یا فرضیه ۱ نامیده می‌شود.

مثال: از محاسبه رگرسیون فوق، می‌خواهید این فرضیه را آزمایش کنید که مسافت پیموده شده بر هزینه‌های نگهداری خودرو تأثیر می‌گذارد. برای آزمایش این فرضیه، ادعا می‌کنید مسافت پیموده شده بر هزینه‌های تعمیر و نگهداری خودرو تأثیر می‌گذارد. در اینجا، ما فرضیه صفر را رد می‌کنیم، زیرا رگرسیون فوق نشان می‌دهد که مسافت پیموده شده بر هزینه‌های نگهداری ماشین تأثیر می‌گذارد.

برای مشاهده لیست همه ی  پرسشنامه های استاندارد لطفا همین جا روی پرسشنامه استاندارد  کلیک فرمایید.

جهت دانلود نمونه سوالات دانشگاه پیام نور اینجا کلیک کنید.

نرم افزار های کمی: SPSS- PLS – Amos

نرم افزار کیفی: Maxquda

تعیین حجم نمونه با:Spss samplepower

 

اگر برای نوشتن پایان نامه یا مقاله ی  خود  (از مرحله پروپوزال تا دفاع) نیاز به کمک دارید

و مشاور می خواهید می توانید با یکی از روش های ذیل با ما  در تماس باشید .

روش های تماس:

Mobile : 09102194672  & 09143444846  واتساپ – تلگرام

Telegram: @abazizi

• E-mail: abazizi1392@gmail.com

وبلاگ ما

بیماری پانیک یا اختلال وحشت زدگی بر اساس DSM 5

اختلال وحشت زدگی حمله حاد شدید اضطراب همراه با احساس مرگ قریب الوقوع می‌باشد.

مشخصه اختلال وحشت زدگی، حملات و دوره‌های مجزای ترس شدید هستند. نخستین حمله پانیک اغلب کاملاً خود به خود است، اما گاهی نیز حمله‌های پانیک در پی برآشفتگی، فعالیت بدنی، فعالیت جنسی یا آسیب هیجانی متوسطی ممکن است روی دهند.

بیماری پانیک یا اختلال وحشت زدگی و اختلال آگورافوبیا در DSM-5 از هم جدا شده اند. گزینه‌های قبلی در DSM-IV عبارت بودند از: اختلال وحشتزدگی بدون آگورافوبیا، اختلال وحشت زدگی با آگورافوبیا، و آگورافوبیا بدون سابقه اختلال وحشتزدگی.

DSM-5 این دیاگنوزها را با دو اختلال متمایز جایگزین کرده است:
(۱) بیماری پانیک یا اختلال وحشتزدگی و
(۲) آگورافوبیا.

همانطور که از نامش پیداست، بیماری پانیک یا اختلال وحشت زدگی (panic disorder ) یعنی حملات مکرر وحشت یا اضطراب.

این حملات با بعضی نشانه های فیزیکی همراه هستند، از جمله تپش قلب، تنفس سریع، سرگیجه، تعریق زیاد، تهوع، و لرزش. علاوه بر آن، ممکن است فرد به شدت رعب و دی پرسونالیزیشین احساس کند.

(مسخ شخصیت حالتی است که در آن فرد احساس می‌کند “خودش نیست”، اعمال خود را از نگاه فرد دیگری تماشا می‌کند و هیچ کنترلی روی شرایط محیطی ندارد).

اکثر مردم، در زندگی خود، حداقل یک بار به حمله پانیک دچار می‌شوند، اما اختلال وحشت زدگی زمانی تشخیص گذاری می‌شود که حملات پنیک به طور دایم و غیر منتظره روی بدهند و تا یک ماه بعد، احتمال روی دادن دوباره آنها وجود داشته باشد.

حملات پنیک برای بعضی افراد غیر قابل پیش بینی هستند ولی ممکن است برای دیگران با موقعیت‌ها یا رویدادهای خاص (مثلاً، سوار اتوبوس یا مترو شدن) تداعی شود.

 بیماری #پانیک با تعدادی ترس و نگرانی که در فرد ایجاد می‌شود مرتبط است، از جمله: ترس از این که مبادا حملات وحشت زدگی علت‌های پزشکی حاد داشته باشند (مثلاً، بیماری قلبی، صرع)، هر چند آزمایش‌های پزشکی مکرر نشان می‌دهند که هیچ مشکل پزشکی وجود ندارد.

بعضی دیگر فکر می‌کنند که در حال از دست دادن کنترل بر زندگی خود یا در حال دیوانه شدن هستند.

کسانی که از این اختلال رنج می‌برند، در رفتار و زندگی خود تغییرات عمده‌ای به وجود می‌آورند.

برای مثال، همیشه اطمینان حاصل می‌کنند که محلی “امن” در دسترس است تا در صورت روی دادن حمله وحشت زدگی بتوانند به آنجا پناه ببرند و این موضوع باعث می‌شود که آنها از موقعیت‌های اجتماعی (تماس با دیگران) دور شوند و حتی شغل خود را ترک کنند.

نگرانی درباره حملات آینده، اغلب رفتارهای اجتنابی ایجاد می‌کند و ترک “امنیت” خانه خود و رفتن به درون جامعه را مشکل می‌سازد.

در این صورت گفته می‌شود که فرد به اختلال اضطراب وحشت زدگی و آگورافوبیا مبتلاست.

به گزارش DSM-5، نرخ شیوع ۱۲ ماهه اختلال وحشت زدگی در مردم آمریکا و چند کشور اروپایی حدود ۲ تا ۳ درصد در نوجوانان و بزرگسالان است.

موارد آن در زنان بیشتر از مردان است (حدود ۲ به ۱). شیوع آن در کودکان زیر چهارده سال کمتر از ۰.۴ درصد است. نرخ شیوع در افراد مسن تر کاهش می‌یابد (۰.۷% در بزرگسالان بالاتر از ۶۴ سال ).

به گزارش DSM-5، میانگین سن شروع برای اختلال پنیک در آمریکا ۲۰ تا ۲۴ سالگی است.

تعداد اندکی از موارد در کودکی شروع می‌شوند و آغاز این اختلال بعد از ۴۵ سالگی غیر معمول اما امکان پذیر است.

به نظر می‌رسد که هم در شیوع و هم در نحوه بروز اختلال وحشت زدگی، تفاوت‌های فرهنگی وجود دارد.

برای مثال، در بعضی کشورهای آسیایی، مثل تایوان، شیوع اختلال وحشت زدگی بسیار پایین است و علت آن احتمالاً استیگمای مربوط به اعتراف و اعلام اختلالات روانی است.

علامتهای مختص فرهنگ (مثلاً، تینیتوس، خشکی و درد گردن، سردرد، و جیغ زدن یا گربه کردن غیر قابل کنترل) نباید به عنوان یکی از چهار سمپتومِ مورد نیاز برای اختلال وحشت زدگی یا پنیک به شمار آیند.

(tinnitus در لاتین به معنای صدای زنگ زدن در گوش است بدون آنکه محرک خارجی وجود داشته باشد).

حملات وحشتزدگی مکرر و غیر منتظره
حمله وحشتزدگی عبارت است از ترس شدید (intense fear)، یا ناراحتی شدید (intense discomfort) و ناگهانی، که در عرض چند دقیقه به اوج خود می‌رسد، و در طی آن، چهار مورد (یا بیشتر) از نشانه های زیر روی می‌دهند: نکته: افزایش ناگهانی می‌تواند از یک حالت یا وضعیت آرام، یا از یک حالت اضطراب، شروع شود.
۱. تپش سریع و نامنظم قلب، تپش سریع قلب با صدای بلند، یا افزایش سرعت تپش قلب.
۲. عرق کردن.
۳. لرزیدن.
۴. احساس تنگی نفس یا خفگی.
۵. احساس گیر کردن چیزی در گلو.
۶. درد یا ناراحتی در قفسه سینه.
۷. تهوع یا درد در ناحیه شکم.
۸. احساس سرگیجه، عدم تعادل، در شرف غش کردن بودن، یا غش کردن.
۹. احساس سرد یا گرم شدن بدن.
۱۰. پارستِسیاس (paresthesias) (احساس بی حس شدن یا سوزن سوزن شدن بدن).
۱۱. مسخ واقعیت(احساس عدم واقعیت) یا مسخ شخصیت (گسسته شدن از خود).
۱۲. ترس از از دست دادن کنترل یا “دیوانه شدن”.
۱۳. ترس از مردن.

بعد از حداقل یکی از این حملات پانیک، فرد به مدت ۱ ماه (یا بیشتر) یکی از موارد زیر یا هر دو را تجربه کرده است:
۱. نگرانی مکرر و مداوم درباره دوباره روی دادن حملات پنیک و پیامدهای آنها (مثلاً، از دست دادن کنترل، دچار حمله قلبی شدن، “دیوانه شدن”).
۲. تغییرات ناسازگارانه و چشمگیر یا معنادار در فتار که با این حملات مرتبط هستند (مثلاً، فرد رفتارهایی در پیش می‌گیرد تا از حملات وحشت زدگی اجتناب کند. برای مثال، از ورزش کردن یا از قرار گرفتن در موقعیت‌های نا آشنا حذر می‌کند)
– این اختلال را نمی‌توان به تاثیر مستقیم یک ماده (مثلاً، مواد مخدر، یا داروهای تجویزی) یا یک عارضه پزشکی دیگر (مثلاً، هایپرتیروئیدیسم، اختلالات قلبی – ریوی) نسبت داد.
– برای این اختلال نمی‌توان علت‌های مناسب تری پیدا کرد. در فرهنگ‌های آمریکای لاتین، در مقایسه با جوامع غربی، روی خود کنترلی و بازداری هیجانی (جلوی بروز احساسات خود را گرفتن) کمتر تاکید می‌شود.

بنابراین، بیماری پانیک در آمریکای لاتین، با جیغ زدن، فریاد کشیدن، رفتارهای غیر قابل کنترل، و پرخاشگری، برون ریز می‌شود. برعکس، در جوامع غربی، با رنج ناشی از بیماری پانیک ( اختلال وحشت زدگی ) معمولاً از طریق اجتناب و انزوا مقابله می‌شود. به همین دلیل، وحشت زدگی اغلب با آگورافوبیا کاموربید است.

باید به یاد داشته باشیم که حملات وحشت زدگی ممکن است در تعدادی از اختلالات اضطرابی حضور داشته باشند (مثلاً در فوبیاهای خاص و اختلال اضطراب اجتماعی)، با این حال، در خود اختلال وحشت زدگی (بیماری پانیک) تعداد زیادی حملات وحشت زدگی غیر قابل کنترل وجود دارد و جنبه مهم و مشکل آن ترس شدید از این است که مبادا حملات وحشت زدگی دوباره روی دهند (ترس از ترس).

همانطور که خواهیم دید، ترس از ترس در نظریه‌های مربوط به این اختلال نقش اصلی را ایفا می‌کند:

نظریه‌های بیولوژیک
نقش هایپرونتیلیشن: hyperventilation
یکی از ویژگی‌های کلی حملات وحشت زدگی است که احتمال دارد جرقه‌ای باشد برای آغاز یک سری واکنش‌های خودمختار (واکنش در سیستم عصبی خودمختار) و به یک حمله وحشت زدگی تمام عیار منجر شود.

هایپرونتیلیشن عبارت است از نوعی تنفس زیاده از حد و بیشتر از آنچه بدن نیاز دارد. این نوع تنفس عمیق تر و سریع تر از تنفس عادی است. هایپرونتیلیشن باعث می‌شود که غلظت دی اکسید کربن خون کمتر از میزان عادی شود و در نتیجه، PH خون بالا رود. افزایش PH باعث می‌شود که به سلول‌های بدنی اکسیژن به اندازه کافی نرسد. این کار باعث می‌شود که در عملکرد دستگاه قلبی و عروقی تغییراتی به وجود آید تا کمبود اکسیژن جبران شود و این تغییرات نیز می‌توانند علایم حملات وحشت زدگی را تولید کنند، علایمی که تحت عنوان اضطراب شناخته می‌شوند.

بعضی تحقیقات، از جمله آزمایش‌های چالش بیولوژیک، تا حدی این توضیح را تایید کرده اند. در آزمایش‌های چالش بیولوژیک، به شرکت کنندگان هوای غنی شده از دی اکسید کربن می‌دهند یا کاری می‌کنند که آنها به هایپرونتیلیشن و در نتیجه، به حمله وحشت زدگی دچار شوند. همچنین، حساسیت به افزایش گاز دی اکسید کربن یک عامل خطر برای اختلال وحشت زدگی به حساب می‌آید و نظریه‌های آژیر خطر خفگی را به وجود آورده است. طبق این نظریه ها، در طول حمله وحشت زدگی، مغز درباره کمبود اکسیژن یا افزایش دی اکسید کربن یک پیام دروغین می‌فرستد و در کسانی که آستانه تحمل پایینی دارند باعث به صدا در آمدن آژیر خطر برای خفگی می‌شود. چون هم افزایش و هم کاهش دی اکسید کربن با وحشت زدگی ارتباط دارد، اکثر متخصصان معتقدند که هر گونه عدم تعادل در گازهای خون، در افراد مستعد، باعث احساس‌های فیزیکی شدید می‌شود. در تایید این نظریه، دیده می‌شود که افراد مبتلا به اختلال وحشت زدگی می‌گویند که به هنگام اضطراب، نفس کم می‌آورند و تعداد دفعاتی که آنها احساس خفگی وحشتناک می‌کنند بیشتر از افراد مبتلا به سایر اختلالات اضطرابی است. با این حال، وقتی از افراد مبتلا به اختلال وحشت زدگی خواسته می‌شود که نفس خود را به مدت طولانی نگه دارند، اضطراب آنها از اضطراب افراد گروه کنترل بیشتر نمی‌شود. این پدیده نشان می‌دهد که سیستم آژیر خفگی آنها الزاما حساس تر از سیستم آژیر خفگی دیگران نیست.

ویژگی دیگر توضیحات مبتنی بر هایپرونتیلیشن این است که هر چند آزمایش‌های چالش بیولوژیک تغییراتی ایجاد می‌کنند که اغلب باعث حملات وحشت زدگی می‌شوند، معمولاً در افرادی این حملات را به وجود می‌آورند که سابقه حملات وحشت زدگی یا اختلال وحشت زدگی دارند. این موضوع واقعیت دارد، هر چند تغییرات فیزیولوژیک به وجود آمده با آزمایش‌های چالش بیولوژیک، در افراد مبتلا به وحشت زدگی و افراد بدون هیچ گونه اختلال اضطرابی، یکی است. واقعیتی که می‌تواند نشان دهد علت اصلی اختلال وحشت زدگی، شیوه تفسیر یا نحوه برداشت افراد از تغییرات فیزیولوژیک است و این موضوع باعث ظهور سمپتوم‌های پسیکولوژیکِ اختلال وحشت زدگی می‌شود.

اختلال در شبکه نور آدرنالین: یک توضیح دیگر برای اختلال وحشت زدگی، که به تفاوت‌های بیولوژیک بین کسانی که از حملات وحشت زدگی رنج می‌برند و آنهایی که چنین مشکلی ندارند اشاره می‌کند، این است که این اختلال ممکن است در اثر فعالیت بیش از حد در شبکه نورآدرنالین به وجود بیاید. شواهد نشان می‌دهند که شبکه نورآدرنالین می‌تواند به چالش‌های بیولوژیک در تولید حملات وحشت زدگی کمک کند، و نیز نشان داده اند که نوراپی نفرین در سمپتوم‌های اختلال وحشت زدگی نقش دارد.

بعضی روان شناسان معتقدند که افراد مبتلا به اختلال وحشت زدگی، در نورون‌های GABA نقص دارند. نورون‌های GABA مانع فعالیت شبکه نورآدرنالین می‌شوند و مطالعات انجام شده با PET اسکن این موضوع را تایید کرده اند. با این حال، هنوز معلوم نیست که نقش سیستم نورآدرنالین تسهیل سمپتوم‌های اختلال وحشت زدگی است یا فعالیت بیش از حد سیستم نورآدرنالین یک “عامل آسیب پذیری” برای اختلال وحشت زدگی است.

نظریه‌های روانشناسی درباره بیماری #پانیک
شرطی سازی کلاسیک: در شرطی سازی کلاسیک، یک محرک شرطی با یک محرک غیر شرطی جفت(pair) می‌شود و سرانجام، باعث آغاز شدن رفتاری می‌شود که معمولاً با محرک غیر شرطی تداعی همراه بوده است. مثلاً، بعد از چند بار جفت (pair) شدن صدای زنگ (محرک شرطی) با غذا (محرک غیر شرطی)، صدای زنگ به تنهایی خواهد توانست یک پاسخ شرطی (مثلاً، ترشح بزاق) را آغاز کند. روان شناسانی که برای توضیح اختلات وحشتزدگی از شرطی سازی کلاسیک استفاده می‌کنند معتقدند که محرک‌های درونی (مثلاً، تپش سریع قلب) و محرک‌های بیرونی (مثلاً، آسانسور پر ازدحام، پلِ هوایی)، که در اولین حملات وحشتزدگی روی می‌دهند (حملات وحشتزدگی محرک‌های غیر شرطی هستند)، می‌توانند به محرک‌هایی شرطی تبدیل شوند که قادر هستند اضطراب پیش بین (anticipatory anxiety) (پاسخ شرطی) یا حملات وحشتزدگی را آغاز کنند.

علاوه بر آن، یک محرک شرطی (مثلاً، تپش سریع قلب) که باعث آغاز وحشتزدگی یا اضطراب پیش بین(محرک شرطی) در محیطی می‌شود که اولین بار تداعی بین محرک شرطی و حمله پانیک در آن روی داده است، ممکن است به سایر محیط ها تعمیم داده شود. برای مثال، درمانجو در ایستگاه مترو است، ناگهان احساس می‌کند ضربان قلبش افزایش یافته است، و بعد از آن دچار حمله وحشتزدگی می‌شود. در این درمانجو یک اضطراب پیش بین به وجود می‌آید، به این صورت که از این پس، هر بار که به ایستگاه مترو می‌رود، اگر احساس کند تپش قلبش سریع شده است، نگران می‌شود که مبادا دچار حمله وحشتزدگی شود. یعنی، افزایش ضربان قلب در ایستگاه مترو در او اضطرابِ پیش بین به وجود می‌آورد. این موضوع ممکن است تعمیم پیدا کند، طوری که وقتی سوار آسانسور است و ناگهان دچار تپش سریع قلب می‌شود، باز هم در او اضطراب پیش بین به وجود می‌آید، هر چند این “رابطه” (تپش سریع قلب که به اضطراب پیش بین منجر می‌شود) در این محیط جدید (آسانسور) کسب نشده است (کسب آن در ایستگاه مترو روی داده است).

حساسیت به اضطراب: آنچه درباره ویژگی‌های بیماری پانیک آشکار به نظر می‌رسد این است که افراد مبتلا به آن، وقتی یک محرک (درونی یا بیرونی) را احساس می‌کنند که ممکن است قریب الوقوع بودن حمله پانیک را نشان دهد، به شدت مضطرب می‌شوند. بنابراین، هر توضیحی درباره اختلال وحشت زدگی باید بگوید که چرا افراد مبتلا به این اختلال، با تشخیص این محرک‌ها مضطرب می‌شوند و این واقعیت، در نهایت، چگونه به یک حمله وحشت زدگی تمام عیار می‌انجامد.

کسانی که بیماری #پانیک ندارند، در آزمایش‌های چالش بیولوژیک به محرک‌های حسی درونی واکنش نشان می‌دهند و همچنین، به واکنش‌های هیجانی دچار می‌شوند، اما بسیار به ندرت پیش می‌آید که فقط با این سمپتوم ها مضطرب شوند و علاوه بر آن، تقریباً هرگز وحشت زده نمی‌شوند. بنابراین، چه چیزی تعیین می‌کند که یک نفر در واکنش به حس‌های بدنی غیر عادی به وحشت زدگی دچار می‌شود یا نه.

عده‌ای از روان شناسان معتقدند که بعضی افراد یک سری باورهای غلط دارند و فکر می‌کنند که حس‌های بدنی می‌توانند نشان دهند که به زودی رویدادهای خطرناک و مضری را تجربه خواهند کرد. این باور یا تفسیر شخصی از رویدادها حساسیت به اضطراب نامیده می‌شود و منظور از آن تمایل فرد به ترسیدن از سمپتوم‌های مربوط به اضطراب (مثلاً، افزایش ضربان قلب، عرق ریختن، گرفتگی عضلات، و سردرد) است، زیرا این باور در او نهفته است که این گونه سمپتوم ها پیامدهای منفی به دنبال خواهند داشت (مثلاً، حمله قلبی). رایس و همکارانش، برای اندازه گیری این سازه (باور، برداشت، تفسیر شخصی)، آزمون ASI را طراحی کردند که در آن سوالاتی از این نوع وجود دارد: «حس‌های بدنی غیر عادی مرا می‌ترسانند» یا «وقتی احساس ضعف می‌کنم، می‌ترسم». مطالعات نشان داده اند افراد مبتلا به بیماری پانیک یا اختلال وحشت زدگی نسبت به افراد مبتلا به سایر اختلالات اضطرابی یا نسبت به افراد گروه کنترل، در آزمون ASI نمرات بالاتری کسب می‌کنند.

نمونه‌ای از سوالات ASL-R

  ۱. وقتی احساس می‌کنم اکسیژن به اندازه کافی به بدنم نمی‌رسد، می‌ترسم که مبادا خفه شوم.
۲. وقتی در سینه ام احساس فشار می‌کنم، می‌ترسم که مبادا نتوانم درست نفس بکشم.
۳. وقتی احساس ضعف می‌کنم، می‌ترسم.
۴. وقتی گلویم می‌گیرد نگران می‌شوم که ممکن است خفه شوم و بمیرم.
۵. وقتی قلبم تند تند می‌زند می‌ترسم.
۶. وقتی احساس لرز می‌کنم می‌ترسم.
۷. وقتی نمی‌توانم چیزی را خوب قورت بدهم می‌ترسم که مبادا خفه شوم.
۸. وقتی احساس می‌کنم که بدنم حالت غیر عادی یا متفاوت دارد می‌ترسم.
۹. از اینکه در ملا عام غش کنم به شدت می‌ترسم.
۱۰. وقتی جلوی دیگران می‌لرزم از این که آنها راجع به من چه فکر خواهند کرد می‌ترسم.
۱۱. وقتی در معده ام درد شدیدی احساس می‌کنم، نگران می‌شوم که مبادا سرطان باشد.
۱۲. وقتی قلبم به شدت می‌زند، نگران می‌شوم که مبادا سکته کنم.
۱۳. وقتی احساس سرگیجه می‌کنم، نگران می‌شوم که مبادا مغزم مشکل پیدا کند.
۱۴. وقتی ناراحتی معده دارم، نگران می‌شوم که مبادا بیماری حادی داشته باشم.
۱۵. وقتی در دستهایم احساس خارش یا سوزن سوزن شدن می‌کنم، می‌ترسم.
۱۶. وقتی یک لحظه احساس می‌کنم “خودم نیستم”، نگران می‌شوم که شاید بیماری روانی دارم.

فاجعه انگاری حس‌های بدن: با در نظر گرفتن این واقعیت که افراد مبتلا به بیماری پانیک آشکارا درباره عواقب احتمالی عوارض فیزیکی مضطرب می‌شوند، بعضی روان شناسان معتقدند که حملات وحشت زدگی به این علت روی می‌دهند که افراد احساس‌های فیزیکی خود را به طور فاجعه آمیز تهدید کننده تفسیر می‌کنند (از کاه کوه می‌سازند). بسیاری از حس‌های بدنی ابهام آمیز هستند. مثلاً، تپش نامنظم قلب می‌تواند به معنای حمله قلبی قریب الوقوع باشد (تفسیر منفی) یا می‌تواند به این معنا باشد که یکی از کسانی که فرد به شدت او را دوست دارد همین حالا وارد اتاق شده است (تفسیر مثبت). با این حال، افرادی که به اختلال وحشت زدگی یا بیماری پانیک دچار می‌شوند، معمولاً احساس‌های فیزیکی را فاجعه آمیز تفسیر می‌کنند، یعنی، سوگیری شناختی دارند تا از میان چند تفسیر خود، فاجعه آمیزترین آنها را انتخاب کنند و بپذیرند.

بعضی روان شناسان عقیده دارند که این حالت به یک دور باطل منجر می‌شود. در این دور باطل، هر گونه ترس تهدید آمیز تفسیر می‌شود و باعث افزایش شدت تهدید یا خطری می‌شود که فرد آن را “احساس” کرده است. افزایش شدت خطر “احساس شده” باعث افزایش شدت سمپتوم‌های اضطراب می‌شود و این حالت نیز حمله وحشت زدگی را به دنبال می‌آورد. در تایید این توضیح پسیکولوژیک، شواهد بسیار زیادی وجود دارد.

مطالعات نشان داده اند که افراد مبتلا به اختلال وحشت زدگی، نسبت به افرادی که این اختلال را ندارند، به احساس‌های فیزیکی خود بیشتر توجه می‌کنند و آنها را بیشتر می‌شناسند.

همچنین این افراد اعلام می‌کنند که، همراه با این حملات، معمولاً افکار مربوط به خطر قریب الوقوع نیز وجود دارد. علاوه بر آن، در آزمایش چالش بیولوژیک، وقتی به افراد مبتلا به اختلال وحشت زدگی گفته می‌شود که گاز دی اکسید کربن دریافت خواهند کرد، ولی در واقع «هوای فشرده» دریافت می‌کنند، آنها باز هم به حمله وحشت زدگی دچار می‌شوند و این واقعیت نشان می‌دهد که انتظار حمله کافی است تا حمله آغاز شود.

همه این توضیحات نشان می‌دهند که در ایجاد اختلال وحشت زدگی احتمالاً یک عامل پسیکولوژیک مهم نقش دارد. این عامل ممکن است سوگیری منفی در پردازش اطلاعات مربوط به احساس‌های فیزیکی و واکنش ناصحیح در مقابل آنها باشد. ظاهرا سوگیری در تفسیر باعث آغاز اضطراب می‌شود، که آن نیز، به نوبه خود، آغاز حمله وحشت زدگی را به همراه می‌آورد.

مسائلی که توضیحات باید آنها را نیز حل کنند عبارتند از:
(۱) اضطراب ناشی از فاجعه آمیز تفسیر کردن احساس‌های فیزیکی، چگونه باعث وحشت زدگی می‌شود؛
(۲) اصلا چرا در بعضی افراد سطوح بالای حساسیت به اضطراب و باورهای فاجعه آمیز به وجود می‌آید؟

درمان بیماری #پانیک به علت نشانه های فیزیکی و رنج آوری که اختلال وحشت زدگی به همراه می‌آورد، اولین درمان دارو درمانی است. هم داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای و هم بنزودیازپین ها، در کنترل سمپتوم ها (نشانه ها) موثر واقع می‌شوند. با این حال، شواهد زیادی نشان می‌دهند که مواجهه درمانی استاندارد شده یا درمان شناختی – رفتاری (CBT) نیز به اندازه داروها (حتی بیشتر) در بلند مدت موثر واقع می‌شوند. در درمان‌های مبتنی بر مواجهه یا قرار گیری در معرض (exposure-based treatments)، از درمانجو خواسته می‌شود تا، در محیط تحت کنترل و امنِ آزمایشگاه، شرایطی به وجود آورد تا به حمله وحشت زدگی دچار شود. برای مثال، اگر درمانجو همیشه پیش از حمله پانیک به طور موقت سرگیجه می‌گیرد، از او خواسته می‌شود که در حالت نشسته روی صندلی آنقدر بچرخد که گیج شود، یا اگر هایپرونتیلیشن جرقه آغازگر است، از فرد خواسته می‌شود، برای مدتی، تند و عمیق نفس بکشد.

به هنگام بروز اولین سمپتوم‌های فیزیکی وحشت زدگی، از درمانجو خواسته می‌شود تا از تکنیک‌های ذهنی (شناختی) و جسمی (فیزیکی) مخصوص که برای کنترل حمله طراحی شده اند (مثل تکنیک‌های به کارگیریِ ریلکسیشن) استفاده کند. انجام دادن این کارها در محیط کنترل شده آزمایشگاه باعث می‌شود که درمانجو حمله وحشت زدگی را تحت شرایط “امن” کنترل کند، و چگونگی کنترل بر محرک‌های پیش بینی کننده حمله وحشت زدگی را یاد بگیرد.

ویژگی متمایز کننده افراد مبتلا به بیماری پانیک، ترس آنها از احساس‌های فیزیکی، تفسیر غلط و فاجعه انگاری احساس ها، و اثر این مسائل در شروع حمله وحشت زدگی است. بنابراین، در طراحی روان درمانی رفتاری – شناختی (CBT) برای اختلال وحشت زدگی، تاکید بر این بوده است که به درمانجویان کمک شود تا باورها و تفسیر‌های غلط خود را به چالش بکشند. این کار به دو صورت انجام می‌گیرد: اصلاح باورهای درمانجویان و به وجود آوردن تجربه‌هایی که برای از بین بردن واکنش‌های هیجانی غلط طراحی شده اند.

CBT عادی این موارد را شامل می‌شود:
(۱) به درمانجویان درباره ماهیت و خصوصیات فیزیولوژیک حملات وحشت زدگی اطلاعات مهم و مفیدی داده می‌شود؛
(۲) به آنها یاد داده می‌شود برای کنترل هایپرونتیلیشن چگونه تنفس خود را تنظیم کنند؛
(۳) به آنها کمک می‌شود تا برداشت ها، باورها، و ادراک‌های اشتباه و ناکارآمد خود را شناسایی کنند و آنها را تغییر دهند؛
(۴) در آزمایشگاه، بعضی احساس‌های فیزیکی درونی و فیزیکی را عمدا ایجاد می‌کنند تا درمانجویان متوجه شوند که این احساس ها چه معنایی دارند و به چه چیزهایی مربوط می‌شوند و به این ترتیب، ترسشان از بین برود.
(۵) بسیاری از درمانجویان برای اجتناب از حمله وحشت زدگی یک سری رفتارهای “ایمنی” در پیش می‌گیرند.

رفتارهای “ایمنی” باعث می‌شوند حملات ادامه پیدا کنند و فرصتی برای این افراد به وجود نیاید که متوجه شوند باورهایشان درباره خطرات و تهدیدات بالقوه اشتباه هستند، روان شناسان تلاش می‌کنند از این رفتارهای “ایمنی” پیشگیری به عمل آورند و آنها را از بین ببرند.

رفتارهای ایمنی (اقدامات ایمنی) کارهایی هستند که برای ایمن نگهداشتن خودتان انجام می‌دهید. مثلاً، برای این که دزد به خانه تان دستبرد نزند، درها را خوب قفل می‌کنید یا برای این که جانتان به خطر نیفتند، از رفتن به محله‌های خطرنام در نیمه شب خودداری می‌کنید. افراد مبتلا به بیماری پانیک نیز رفتارهای ایمنی در پیش می‌گیرند و از موقعیت‌هایی که احتمالاً باعث ترسشان می‌شود دوری می‌جویند، و به همین دلیل ممنون است هرگز برایشان فرصتی پیش نیاید که متوجه شوند این موقعیت‌ها اصلا ترسناک نیستند.

این گونه برنامه‌های درمانی می‌توانند باعث شوند سمپتوم ها به مدت‌های طولانی کاهش یابند و کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری پانیک بالا برود. همچنین، مطالعاتی که اخیرا انجام شده اند نشان می دهند که این گونه برنامه‌های CBT می‌توانند اثر بخشی خاصی داشته باشند، زیرا از میزان تمایل به واکنش ترس در مقابل احساس‌های فیزیکی عادی به مقدار قابل توجهی کم می‌کنند.

منابع:
-راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانشناختی ویرایش ۵,
-خلاصۀ روان پزشکی کاپلان و سادوک بر اساس DSM-5

برگرفته از سایت: میگنا

بیماری پانیک یا اختلال وحشت زدگی بر اساس DSM 5