چرا موتور؟
تهرانی‌ها با مشکل کشنده‌ای به نام ترافیک، خصوصا از نوعِ طرحِ ترافیک و طرحِ زوج و فرد و جای پارک دست و پنجه نرم می‌کنند. البته ترافیک این روزها دیگر فقط مشکل تهران نیست. خصوصا برای کسانی که محل کارشان در محدوده‌های پرترافیک واقع شده، رفت و آمد گاهی به بدمزه‌ترین قورباغه هرروز تبدیل می‌شود که متأسفانه یک قاچ از آن را باید حتماً در ساعت ترافیک عصر و در مسیر برگشت ببلعند. این وسط یک وسیله‌ی ارزان و بی‌ادعایی پیدا می‌شود به نام موتور که می‌تواند خودِ اسبِ سپید ِشما باشد. شما هم شاهزاده. موتور در تهران چند چیز ِ خیلی مهم را ندارد: طرح، ترافیک، جای پارک و از همه این‌ها مهمتر: هزینه! موتور هم خریدنش ارزان است، هم هزینه نگهداری و بیمه مسئولیت مدنی‌اش ارزان است، و هم در مقابل یک خودروی سواری، تقریباً سوخت مصرف نمی‌کند. صف پمپ بنزین هم خصوصا اگر بنزین سوپر بزنید، منتفی است!
چرا موتور نه؟
اگر مسافت‌های طولانی را هر روز در اتوبان طی می‌کنید، اگر هماهنگی عصبی عضلانی کافی ندارید، اگر اضافه وزن شدید دارید، اگر مجبورید هر روز لباسِ اتوکشیده به تن کنید، اگر در مسیرتان شیب‌های تند وجود دارد، موتور را بیخیال شوید! حداقل به عنوان ِ یک وسیله نقلیه روتین باید بیخیال شوید و فقط برای خرید از سوپر و بقالی و اداره برق و امثالهم از آن استفاده کنید.
اول باید چی را ببینم؟
اول باید مشخص کنید که موتور را برای چه کاری می‌خواهید، چقدر بودجه دارید، و چقدر سوار می‌شوید! این‌که قصد دارید در اتوبان هم از موتور استفاده کنید یا خیر، فاکتور بسیار مهمی است. خصوصاً وقتی کمی اضافه وزن داشته باشید، و کسی هم که ترک موتور نشسته کمی اضافه وزن داشته باشد، باید قید اتوبان و سربالایی را با موتورهای ضعیف و ارزان‌قیمت بزنید! راه نمی‌رود آقا! نمی‌رود! پس اول باید بدانید که موتور را برای چه می‌خواهید. معمولا تنها سوار می‌شوید یا دونفره، معمولا یک کیسه پر وسیله همراه دارید یا نه و… و از همه مهتر: حال و حوصله گاز و کلاچ کردن دارید یا اتوماتیک سوار هستید!؟ بعله! موتور هم مثل ماشین از این قرتی‌بازی‌ها دارد!