تعریف درس پژوهی:

درس پژوهی  معادلی فارسی برای اصطلاح Lesson Study است. فلسفه درس پژوهی یک کلمه ژاپنی به نام «کایزن» به معنی «تغییر خوب» است به عبارت دیگر به معنی بهبود یا تغییردائم برای رسیدن به نتیجه ای بهتر . درس پژوهی راهی برای ایجاد تغییر در تدریس معلمان ، فرایندی مستمر در جهت پرورش مهارتهای حرفه ای معلمان است. منطق درس‌پژوهی ساده است : اگر می‌خواهید آموزش را بهبود بخشید، اثربخش‌ترین جا برای چنین کاری، ، کلاس درس است.

در زیر چند تعریف از درس پژوهی از صاحبنظران مختلف آمده است:

v درس پژوهی یک رویکرد ساختارمند مطالعه، توسعه و بهبود آموزش و یادگیری است. به بیان دیگر یک چرخه پژوهشگری درباره یادگیری دانش آموزان است که به منظور ارتقای یادگیری معلمان و اصلاح و بهبود آموزش اجرا می شود (گورمن، مارک،نیکولا، 2010 ).

v درس پژوهی فعالیت اشتراکی معلمان برای طراحی دروس به منظور فراهم کردن بهترین فرصت یادگیری برای دانش آموزان است (لو، 2006)

v درس پژوهی رویکردی برای توسعه حرفه ای است که طی آن معلمان با یکدیگر جهت تدوین طرح درس، اجرا، مشاهده، و تحلیل نتایج آن در جهت بهبود یادگیری دانش آموزان همکاری و مشارکت می نمایند (استیپانک و همکاران، 1389 ، ص 11).