وقتی مطمئن نیستیم که جواب صحیح کدامست،

بهترین رویکرد، داشتن یک سبد(portfolio) است،

یعنی در نظرگرفتن طیفی از احتمالات که با انعطاف‌پذیری و اوج‌گیری چشمگیر، پاداش ما را بخاطر ساختن سبد بدهد.

غذاهایی که در رستوران آماده می‌کنیم، مثالی ساده برای این قضیه است.

اگر مطمئن نیستید که چه کسی برای ملاقات می‌آید، معقول است که گزینه‌های مختلفی در رستوران داشته باشید

تا شانس‌تان را برای انجام کار درست، بالا ببرید.

یک مثال مهمتر، پُرکردن یک موقعیت شغلی است.

اگر فقط با افرادی مصاحبه کنید که پیشینه‌ و مهارت‌های مشابهی دارند،

استعدادهای بسیار زیادی را حذف می‌کنید که در واقع ممکن است برای آن شغل، خیلی هم مناسب باشند.

اشتباهی که اغلب مرتکب می‌شویم، در ساختن مجموعه‌ای(set) از انتخاب‌هاست( که به اشتباه، آن را سبد می‌نامیم)

که بر پایه‌ی امتحان‌کردن دوباره و دوباره‌ی یک انتخابِ ایده‌آل تضمینی ساخته شده است.

این که پرتفولیو نیست.

بجای آن، ما باید روی لبه‌ها و مرزها متمرکز شویم، نه روی طبقه‌بندی همه‌چیز در چند مرکز خیالی.

به مثال ساده‌ی رستوران برگردیم. اگر یک بشقاب غذای تند، یک بشقاب سبزیجات، یک بشقاب غذای رژیمی

و یک بشقاب غذای خاص غیرمعمول در منو داشته باشید،

شانس شما برای بدست‌آوردن «بهترین ناهاری که تا به حال خورده‌ام»،

خیلی بیشتر از زمانی است که فقط انواع مختلفی از یک نوع غذا را سرو کنید.

وقتی نمی‌توانیم از آینده مطمئن باشیم، ساختن یک سبد که با رفتن به سمت لبه‌های مختلف،

به این ناتوانی در پیش‌بینی آینده اعتراف می‌کند،

نسبت به حالتی که وانمود می‌کنیم جواب درست را می‌دانیم، بهتر جواب می‌دهد.

✍ ست‌گادین: ترجمه از مصطفی منبری

مناسب ترین قیمت و کیفیت عالی انجام می گیرد.

روش های تماس:

Mobile : 09143444846 واتساپ – تلگرام

Telegram: @abazizi

وبلاگ ما

پژوهشگاه علمی (تحلیل آماری و پرسشنامه استاندارد )