cultural lag یا تاخر فرهنگی مفهومی است که جامعه ایرانی در مواجهه با فناوری‌های مختلف با آن رو به رو بوده است.
وقتی ویدئو، تلویزیون یا تلفن همراه به کشور ما آمد، بعضی از ما نمی‌دانستیم که چگونه باید با آن مواجه شویم؟ از دکمه‌های موجود در یک ریموت کنترل، صدها و شاید هزاران کاربری متفاوت وجود دارد اما برخی از ما فقط تعداد محدودی از این استفاده‌ها را می‌دانیم. و غالب ما از سواد رسانه ای خوبی بهره مند نیستیم.
هنر و سواد استفاده درست از هر فناوری به میزان علم ما وابسته است. آیا قفل کردن شبکه‌های ماهواره‌ای یا قفل کردن فولدرهای رایانه شخصی یا تلفن همراه کافی است؟ آیا خود ما بزرگ‌تر‌ها از فرزندان‌مان قوی‌تر و غیرقابل نفوذتر هستیم؟ برخی از ما فکر می‌کنیم نحوه استفاده از وسایل ارتباط جمعی، می‌تواند مثل مردم سایر ممالک حرمت شکن و تضعیف کننده هویت و ارزش‌های شرقی و اسلامی ما باشد اگر این طور هست پس چرا این همه تنش و پرونده‌های مجرمانه مرتبط با این حوزه‌ها داریم؟
سواد رسانه ای یعنی بدانیم چگونه از فناوری‌های ارتباطی در جهت آسایش و پیشرفت خودمان و خانواده‌های‌مان استفاده کنیم؟ یک نشانه جدی موفق بودن شما داشتن آرامش بین فضای واقعی و الکترونیک است؛ آیا ارتباط شما با دوستان، اقوام، همکاران و خانواده‌تان بیشتر از قبل شد و است؟ اگر این وسایل ارتباط چهره به چهره‌تان را کم کرده یعنی آرامش واقعی‌تان نیز محدود شده است.
داشتن خبرها و مطالب منفی اگر چون تلنگری برای ما باشد و قدرت تفکرمان را بالا ببرد خوب است پس واقعیت‌های زندگی عادی ما چه می‌شود؟ نه باید از تنش‌ها بپرسیم و نسبت به آنها ضعف نشان بدهیم و نه این که اسیر دنیای سایبری باشیم.
