پرسشنامه آسیب به خود،   SHI (  سانسون و همکاران ، 1998 )

پرسشنامه آسیب به خود،   SHI (  سانسون و همکاران ، 1998 )

آسیب به خود (Self-Harm) به عنوان یک رفتار عمدی و غیرخودکشی‌گرا تعریف می‌شود که فرد به طور آگاهانه به بدن یا سلامت خود آسیب می‌رساند، اغلب برای مدیریت استرس، احساسات منفی یا تنش‌های عاطفی. این رفتارها می‌توانند شامل بریدن پوست، سوزاندن، کوبیدن سر به دیوار، سوءمصرف مواد یا حتی روابط آسیب‌زا باشند. آسیب به خود معمولاً در میان نوجوانان و جوانان شایع است و می‌تواند نشانه‌ای از اختلالات روانی مانند افسردگی، اختلال شخصیت مرزی (BPD) یا تجربیات تروما در کودکی باشد. این پدیده نه تنها به سلامت جسمی آسیب می‌زند، بلکه می‌تواند چرخه‌ای از احساس گناه و شرم ایجاد کند که نیاز به مداخلات درمانی مانند روان‌درمانی شناختی-رفتاری یا دارو دارد. در جوامع مختلف، عوامل فرهنگی، اجتماعی و خانوادگی نقش مهمی در بروز آن ایفا می‌کنند، و پیشگیری از طریق آموزش و حمایت عاطفی ضروری است.

معرفی پرسشنامه

پرسشنامه آسیب به خود یا  [1]SHI) توسط سانسون، ویدرمن و سانسون، 1998 ) طراحی شده است. این ابزار خودگزارشی شامل ۲۲ آیتم با پاسخ بله/خیر است که سابقه رفتارهای آسیب‌رسان به خود را در افراد بررسی می‌کند. برخلاف سایر پرسشنامه‌ها، SHI تنها مقیاسی است که برای تشخیص اختلال شخصیت مرزی (BPD) قابل استفاده است و رفتارهایی مانند سوءمصرف دارو، خودزنی جسمی، روابط آسیب‌زا و از دست دادن شغل عمدی را ارزیابی می‌کند. این پرسشنامه برای جمعیت‌های روانپزشکی طراحی شده و مولفه‌های خاصی ندارد، بلکه به عنوان یک مقیاس کلی عمل می‌کند.