روز به روز اشکال جدیدی از داده های کیفی در پیشینه معرفی می شوند(کرسول،2002) اما شاید بتوان همه آنها را در چهار نوع پایه ای اطلاعات دسته بندی کرد: مشاهدات(از غیرمشارکتی تا مشارکتی)،مصاحبه ها(از بسته انتها تا باز انتها)، اسناد(از خصوصی تا عمومی)، و مواد و مطالب دیداری-شنیداری(شامل مواردی چون عکس ها، فایلها و نوارهای ویدئویی).
مشاهدات:
-یادداشت برداری میدانی از طریق مشاهده کردن به صورت یک مشارکت کننده.
-یادداشت برداری میدانی از طریق مشاهده کردن به صورت یک مشاهده گر.
-یادداشت برداری میدانی به صورت ترکیبی با تاکید بیشتر بر حالت مشاهده گر.
-یادداشت برداری میدانی به صورت ترکیبی با تاکید بیشتر بر حالت مشارکت کنندگان.
–یادداشت برداری میدانی ابتدا از طریق مشاهده به صورت یک بیگانه و سپس از طریق نفوذ به محیط و مشاهده به صورت یک درونی.
مصاحبه ها:
-انجام مصاحبه ساختارنیافته باز انتها و برگرفتن یادداشت های مصاحبه.
-انجام مصاحبه ساختارنیافته باز انتها، ضبط صوتی مصاحبه و دست نویس کردن مصاحبه ها.
-انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته، ضبط صوتی مصاحبه و دست نویس کردن مصاحبه.
-انجام مصاحبه گروه کانونی، ضبط صوتی مصاحبه و دست نویس کرد مصاحبه.
-انجام انواع مختلف مصاحبه ها:ایمیلی، رودررو، گروه کانونی، گروه کانون آنلاین، و مصاحبه ها تلفنی.
اسناد:
-انجام رویدادنگاری در خلال پژوهش توسط پژوهشگر.
-انجام رویدادنگاری یا رونوشت در خلال پژوهش توسط مشارکت کننده.
-گردآوری نامه های شخصی مشارکت کنندگان
-تحلیل اسناد عمومی(مانند یادداشت های شخصی اداری، دستور جلسات، اطلاعات ثبتی، مواد و مطالب آرشیوی).
-بررسی خودزیست نگاری ها و زیست نگاری ها.
-بررسی عکس ها یا نوارهای ویدئویی مشارکت کنندگان(تصویرخوانی).
-وارسی نموداری اطلاعات پزشکی.
-بررسی سوابق پزشکی.
مواد و مطالب دیداری-شنیداری:
-بررسی شواهد بر جای مانده فیزیکی(مانند ردپاهای روی برف).
-ضبط ویدئویی یا فیلمی یک موقعیت یا یک فرد یا گروه.
-بررسی عکس ها یا ویدئوها.
-گردآوری صداها(مانند اصوات موسیقایی، خنده کودک، فریاد رانندگان).
-گردآوری پیام های ایمیلی یا الکترونیکی.
-بررسی وسایل شخصی و مصنوعات ایینی.
این فهرست بر حسب چهار نوع پایه اطلاعات فوق تدوین شده است، هر چند که بعضی موارد را به راحتی نمی توان در یک طبقه خاص قرار دارد. در سال های اخیر اشکال داده جدیدی پدید آمده اند، مانند رویدادنگاری در نگارش داستان روایتی، استفاده از پیام های ایمیلی و مشاهده بر پایه نوارهای ویدئویی و تصاویر. استوارت و ویلیامز(2005) استفاده از گروه های کانونی آنلاین برای پژوهش اجتماعی را نیز پیشنهاد کرده اند. آنها هم کاربردهای همزمان(زمان حقیقی) و هم غیرهمزمان(زمان غیرحقیقی) این روش جدید را بررسی کرده اند و تحولات جدید مانند واقعیت مجازی و مزایای آنها را نشان داده اند(مزایایی مانند اینکه می توان از مشارکت کنندگان در طول دوره های زمانی بلندمدت پرس و جو کرد، تعداد مشارکت کنندگان بیشتری را در اختیار گرفت، و تبادلات فعال تر و بازتری انجام داد). البته مشکلاتی در مورد گروه های کانونی آنلاین وجود دارند، مانند اخذ رضایت آگاهانه تکمیل شده، به کارگیری افراد برای مشارکت، و تعیین زمان گردهم آوردن افراد مختلف در مناطق زمانی متفاوت دنیا.
برگرفته از: آکادمی تحلیل ایران