علم روانشناسی مثبت، رویکردی نوین در روانشناسی است که به جای تمرکز بر جنبه های منفی وجودی انسان بر جنبه های مثبت تمرکز کرده و هدف آن تغییر تمرکز روانشناسی از اختلالات روان شناختی به سمت کیفیت مثبت زندگی است. نتیجه این علاقه به جنبه های مثبت روانشناسی، ایجاد سازه های جدید است که در این راستا شیفتگی به عنوان یکی از جدیدترین سازه های روانشناسی مثبت مطرح می باشد.
شیفتگی برای اولین بار توسط پروفسور سیکزنت میهالی ا بداع و توصیف شد. او تجربه شیفتگی را در مرکز روانشانسی مثبت قرار داد و آن را به عنوان حالتی از هشیاری تعریف کردکه در آن فرد کاملاً در یک فعالیت غرق می شود، به طوری که در آن حال هیچ چیز دیگر مهم به نظر نمی رسد. این تجربه به خودی خود، بسیار لذت بخش بوده و باعث می شود افراد با وجود هزینه ی زیاد، فقط به خاطر خود فعالیت در آن درگیر شوند. لذت حاصل از فعالیت، انگیزش درونی برای انجام فعالیت و درگیری کامل در فعالیت از جنبه های مهم تجربه ی شیفتگی می باشند. باکر برای اولین بار مدل شیفتگی در موقعیت کاری را مطرح کرد و آن را به عنوان تجربه ی اوج کوتاه مدت در کار تعریف کرد که، هنگامی رخ
می دهد که بین انتظارات شغلی و توانایی حرفه ای کارکنان، تعادل وجود داشته باشد. بر طبق نظر باکر مدل شیفتگی مرتبط با کار به وسیله سه عنصر جذب، لذت کاری، انگیزش درونی کار مشخص می شود (گل کاری و همکارانش، ۱۳۹۲)
برای سنجش شیفتگی مرتبط با کار از پرسشنامه شیفتگی مرتبط با کارکه توسط باکر ساخته شده است، استفاده می شود.
این پرسشنامه دارای روایی و پایایی و روش نمره گذاری مشخص و در قالب نرم افزار ورد نوشته شده و قابل ویرایش است.