امروزه در کنار سرمایه های انسانی و اقتصادی ، سرمایه دیگری به نام سرمایه اجتماعی (social capital) نیز مورد توجه قرار گرفته است . سرمایه اجتماعی ، یا بعد معنوی یک اجتماع ، میراثی تاریخی است که از طریق تشویق افراد به «همکاری» و «مشارکت» در تعاملات اجتماعی ، قادر است به حل میزان بیشتری از معضلات موجود در آن اجتماع ، فائق آید و حرکت به سوی رشد وتوسعه شتابان اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی و … را امکان پذیر سازد .
در واقع ، سرمایه اجتماعی را می توان در کنار سرمایه های اقتصادی و انسانی ، بخشی از ثروت ملّی به حساب آورد که بستر مناسبی برای بهره برداری از سرمایه انسانی و فیزیکی (مادّی) و راهی برای نیل به موفقیت قلمداد می شود . بدون سرمایه اجتماعی ، هیچ اجتماعی به هیچ سرمایه ای نمی رسد ، به طوری که بسیاری از گروه ها، سازمان ها و جوامع انسانی ، بدون سرمایه اقتصادی و صرفا با تکیه بر سرمایه انسانی و اجتماعی توانسته اند به موفقیت دست یابند ، اما هیچ مجموعه انسانی ، بدون سرمایه اجتماعی نمی تواند اقدامات مفید و هدفمندی انجام دهد .
سـرمایه اجتماعــی شــبكه ای از روابــط و پیوندهــای مبتنــی بــر اعتمــاد اجتماعــی بیــن فــردی و بیــن گروهــی و تعامــات افــراد بــا گروههــا، ســازمانها و نهادهــای اجتماعــی و قریــن همبســتگی و انســجام اراجتماعــی اســت، حمایت اجتماعــی لازم بــرای افــراد و گروههــا بوجــود مــی آورد و نشــها در جهتكانــرژی لازم بــرای تســهیل تحقــق اهــداف فــردی و جمعــی را میســر می ســازد (عبداللهــی و موســوی، 1386).
