علاقه داشتن به پنجره های باز در حیاط خلوت

  1. علاقه داشتن به پنجره های باز در حیاط خلوت :
  2. ✅ ]چند نمونه
    ?مردی سه کاندیدا برای ازدواج دارد و میتواند تصور کند که با هر یک از آن ها تشکیل خانواده بدهد. با این حال او جرات انتخاب ندارد. به این خاطر که انتخاب یکی به معنای کنار گذاشتن دو تای دیگر برای همیشه است❗️
    ?دانشجویی بین ادامه دادن رشته کامپیوتر یا ادبیات یا جامعه شناسی مردد است. او همه آنها را دوست دارد در کلاسهای همه شان شرکت میکند و وقتش را بین همه آنها تقسیم میکند. او احساس میکند اینطوری همه گزینه ها را خواهد داشت و اینطور برایش بهتر است❗️
    ?مادری فرزندش را به کلاس شنا، پیانو، ژیمناستیک، نقاشی، سفال گری و زبان می فرستند. حتی خود مادر هم میداند که امکان ندارد فرزندش در همه موفق شود اما فکر میکند شاید روزی به کارش آمد❗️
    *️⃣ همه ما سعی میکنیم تا جاییکه ممکنست تمام گزینه ها را باز باقی بگذاریم. اما معمولاً هیچ کدام را هم به نتیجه نمیرسانیم و مقدار زیادی زمان و انرژی هدر میدهیم. به همین خاطر است که امروزه با این همه گزینه های زیادی که داریم معمولاً از قدیمی ها عقب تر هستیم.
  3. ✅چرایی_رفتار:
  4. ? دو رفتارشناس با اختراع یک بازی کامپیوتری که این شرایط را تقیلد میکند این رفتار غیرمنطقی را مطالعه کردند. بازی به این صورتست که در ابتدای بازی با سه درب مواجهید. که با کلیک کردن در را باز و وارد اتاقی میشوید. در اتاق میتوانید با کلیک کردن داخل اتاق امتیاز بدست بیاورید یا با کلیک کردن روی درِ داخل اتاق به اتاق دیگری بروید. باید حواستان باشد که تعداد محدودی میتوانید کلیک کنید(زمان و انرژی محدود در زندگی). و اگر درِ اتاقی را باز کرده باشید و به آن نروید به تدریج درش بسته می شود(از دست دادن یک گزینه به تدریج با بی توجهی). در مجموع سه اتاق بیشتر وجود ندارد و بازی طوری طراحی شده که یکی از اتاق ها به طور متوسط امتیاز بیشتری نصیب شما میکند. بهترین استراتژی اینست که پس از بررسی چند گزینه محدود، در اتاقی بمانیم و مابقی کلیک ها را مصرف کنیم که به طور متوسط بیشترین امتیاز را میدهد.
    اما رفتار کاربران متفاوت بود: آنها سراسیمه تا جایی که میتوانستند درهای بیشتری را باز میکردند و زمانی که دری در حال بسته شدن بودن سعی میکردند با صرف یک کلیک آن را باز نگهدارند. این رفتار حتی زمانی که جریمه باز نگهداشتن یک درب بیش از یک کلیک شد، تغییری نکرد. وقتی از آن ها پرسیده شد که چرا اینکار را میکنند آن ها پاسخ میدادند: “ممکن است در_آینده_به_دردم_بخورد” در صورتیکه آن ها هرگز به آن آینده نمی رسیدند و قبل از آن که بتوانند از آن اتاق آنطور که باید استفاده کنند کلیک هایشان تمام میشد.
    ◀ روانشناسان نتیجه گرفتند؛ دلیل اصلی باز نگه داشتنِ در اینست که افراد نمیخواهند سختی و دردِ بسته شدن یک در را تحمل کنند❗
    ? این مساله هم در زندگی شخصی مصداق دارد هم در اداره سازمان و هم در کشورداری. در هر سه زمینه می بینیم که خانواده ها، مدیران سازمانها و مدیران ارشد کشور نشانه های این سندروم را دارند. همه میخواهند تا جای ممکن تمام گزینه ها، فعال باشد. یکی از آموزه های تفکر_استراتژیک این است که باید دایره_انتخابها را وسعت داد و باید گزینه های متعدد داشت اما این تعدد هم، مرز و محدودیت دارد. اگر تعداد گزینه ها بالا رفت، توان تحلیلی و همچنین منابع فعال نگهداشتن آن گزینه ها، پراکنده و غیرموثر میشود
    خلوت کنید و تمرکز! آنگاه به ۴ سوال زیر پاسخ دهید؛
    ۱️⃣ میتوانم همزمان چند گزینه را به صورت بهینه فعال نگهدارم؟
    ۲️⃣ گزینه های بوضوح بهینه کدامند؟ که همان اول انتخاب کنم و گزینه های بوضوح نابهینه را همان اول حذف کنم. کارهایی که در زندگی نباید بکنی را بنویس. یکبار خوب فکر کن و تصمیمت را بگیر که سراغ چه چیزهایی نروی.
    ۳️⃣ از بین گزینه های (درب های باز) باقی مانده چه تعداد را با چه معیارهایی باید ببندم؟ که به میزان تعداد گزینه های مطلوب برسم.
    ۴️⃣ از همه مهم تر اینکه باید روی کدام گزینه ها، «متمرکز» شوم و کدام گزینه ها را صرفا به عنوان یک کار جانبی فعال و باز نگاه دارم؟
    ما همواره میخواهیم در آنِ واحد کارهای زیادی را بکنیم، از هیچ امکانی نمی گذریم و میخواهیم همه گزینه ها را با هم داشته باشیم. این امر به سادگی میتواند موفقیت ما را نابود کند. یاد بگیریم درب های اضافی و کم اهمیت را ببندیم حتی اگر اینکار برایمان سخت باشد.
    به خاطر بسپاریم: بیشتر درها ارزش وارد شدن ندارند، حتی اگر بنظر برسد چرخاندن دسته درب بسیار ساده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *